اول میگن یه غمی تو این هوا هست، که آدم دلش میخواد آواز بخونه :
زندگی خوب است که گیری دلبری نیکو ...
بعد میگن یه غمی تو این هوا هست، که آدم دلش میخواد عاشق بشه :
خنده اش عشق است و روح است و جان است ...
اما راستش و نمیگن ... آقای من ... خانوم من ... راستش اینه :
یه غمی تو این هوا هست، که آدم دلش میخواد بمیره :
رویش آمیز هر دو جهان است ...
چقدر حالم خوب نیست امشب ...
چقدر حال هیچکدوم ما خوب نیست امشب ...
من ، تو ، اون ، ما ... همینطور بگیر بیا تا آخر ...