فیلم خیلی خوبی بود. فیلمنامه هوشمندانه ای داشت. سورپرایزهای خوبی در فیلم بود، روند فیلم خسته کننده نبود. در تمام فیلم ایجاد یک تن صدای ناگهانی، تغییر وضعیت فردی، تفهیم حقیقت غیر قابل شناخت در طی روند فیلم به تماشاگر، نشان دادن ادراکات غیر درست و لحظاتی بعد پی بردن به واقعیت، .... کلا فیلمنامه هوشمندانه ای داشت. کمی اپیزودیک بودن سکانس ها روند کند داستان را جبران میکرد. بازی ها واقعا خوب بود. من به ندرت از بازی آقای بهداد لذت میبرم، اما این بار خیلی خوب بودند. کمی نقش خانم ناصر با فیلم قبلی آقای هادی یکسان بود، اما بازی خانم ناصر کما فی السابق خیلی خوب بود. بازی کوتاه آقای پیروز فر هم عالی بود. اما نقش و ادای کاراکتر خانم کریمی را دوست نداشتم. احساس میکنم ایشان در اکثر فیلمهایشان درگیر یک کاراکتر واحد شده اند که نمیتوانند از قالب آن بیرون بیایند. (البته مطلقا نیست این حرف، بلکه نسبی است). موسیقی زیاد قابل توجه و قابل ملاحظا ای نداشت فیلم. اما واقعا می طلبید که موسیقی خوبی روی برخی صحنه هایش می بود.
نوشته ی زیر تخت بالایی، خیلی خیلی خیلی خوب بود.
واقعا از اینکه دیدم یک کارگردان نسبت به فیلم پیشینش، اینقدر گام به جلو نهاده و فیلمش پخته تر شده است واقعا لذت بردم.