من نمایش رو برای حضور آقای صیاد برهانی انتخاب کردم و همینطور چون نمایش فردا از آقای اسفندیار رو هم دیده بودم، میخواستم بازی‌شون رو هم ببینیم.
فیلم مرگ و دوشیزه پولانسکی رو هم قبلا دیده بودم.
اما داستان این نمایش واقعا بلاتکلیف بود. ارتباط نیمه اول و دوم نمایش در نیومده بود. اگر هم کارگردان میخواستند ارتباط خاصی نداشته باشه، خب پس وقت تلف کردن بود (صرف اشاره به کاری که تروماهای یک کاراکتر رو یادآور بشه)، ماهیت این تروماها متفاوت بود. شخصیت ایرج اصلااااا در نیومده بود. روایت‌های روانشناختی که از کاراکتر‌ها پرزنت می‌شد ‌و تغییر می‌کرد، تاثیری در هیجان‌انگیز‌تر شدن داستان نداشت. فقط غیرباورپذیر تر می‌کرد همه‌چیز‌ رو.
تا یکجایی از داستان ایرج به جمشید میگفت داروهات رو قطع کردی، مراجعه به تراپیستت رو قطع کردی؛ طوری که کاملا داشت تاکید به بی ایراد بودن خودش می‌کرد (چون بقیه کاراکتر ها هم واکنشی نداشتند. اگر خلاف این بود حداقل در میمیک باید تعجب میکردن که ایشون این حرف رو میزد)؛ بعد که داستان چرخید و اومد سمت ایرج، یکهو مشکلات روان و داروتراپی و …. خودش مطرح شد.
باورپذیر‌ نبود. در‌نیومده بود. بلاتکلیف بود. خوش ساخت نبود.
این بازیِ آقای صیادبرهانی مناسب برای این نقش نبود و چون بازی شون رو دوست‌ دارم همیشه، این رو هم بگم که حواسشون باشه دارن مثل آقای نوید محمدزاده ... دیدن ادامه ›› لحن پیدا میکنن. تا هنوز ماندگار نشده، از خودشون جداش کنن.
این لحن توی فردا بود، در من بود، اینجا هم بود.
بازیهای دوستان دیگه رو هم خیلی نپسندیدم. اصلا اون شخصیت کاریزماتیک که ایرج و جمشید در مورد کاراکتر خانم الوند میگفتند، در نیومده بود،
تمامی دوستان این نمایش برای من قابل احترامن و کارهاشون رو اغلب دوست دارم. اما متاسفانه با این نمایش اصلا نتونستم ارتباط برقرار کنم.
آرزوی موفقیت می‌کنم برای این گروه.

تاریخ‌های جدید کی امکان خریدشون باز میشه؟

من کارم رو انجام میدم، اما غُرَمم می‌زنم.
(این دقیقا منم :)) )

واقعا این همه تپق عادیه؟ خیر
نمایش بدی بود؟ خیر
نمایش خیلی خوبی بود؟ خیر
عمیق بود؟ خیر
یک نمایش متوسط و قابل تحمل. با موسیقی بد.
با بازی‌های نه‌چندان خوب؛ و با داستان نه‌چندان بد.

نمایش بدی نبود، اما چیزی هم نداشت که آدم رو درگیر خودش کنه. ایدهٔ قشنگی داشت داستان و این انتظاری که برای مخاطب ایجاد میکرد از همون ابتدا که باید دونه دونه روایت کاراکترها رو مشاهده‌ کنه تا به آخر برسه، یکم جالب نبود. نتیجه ای که میخواست بگیره رو با یک کاراکتر یا یک جمله هم میتونست انتقال بده. من دکور و طراحی لباس و زنده بودن نمایش رو که باعث رخوت بصری نمیشد رو دوست داشتم. در کل، توصیه میکنم برای تماشا.