روایت موازی داستان، طرح جالبی بود که یک داستان نسبتا معمولی رو از عادی بودن درآورده بود. همزمان دغدغه‌های مختلفی از قشر دانشجویان رو نشون میداد و در لحظات زیادی پیش میومد که آدم با چند تاشون همذات پنداری کنه. قسمت جالب اینجا بود که اون کاراکتر ها با هم تفاوت داشتن، حتی بعضی جاها دچار کنتاکت میشدن اما در وقایع مختلف با چند تاشون میتونستید همزمان تجربه‌های مشترک داشته باشید. با اینکه نمایش با پرداخت به کاراکتر ها شروع نمیشد و در متن هم اصراری به تفسیر کاراکتر نداشت اما شروع و بستر و پایان داشت و این قسمت ها به خوبی به هم لینک شده بودن. بازی ها خوب بود. در مجموع نمایشی بود که چون خیلی روان و نسبتا خطی بود فکرت رو مشغول نمیکرد اما از دیدنش لذت میبردی.