کامنت‌ها رو که میخوندم یک نکته برام خیلی جالب توجه بود. نمایش نه به بدی‌ای بود که در برخی کامنت‌ها اشاره شده بود؛ و نه به خوبی و بی‌نظیری!!ای که در تعداد دیگری از کامنت‌ها گفته شده بود.
بسیار معمولی. من سه اپیزود رو دوست داشتم و بقیه تقریبا برای من جالب توجه نبود. اما اون سه اپیزود به اندازهٔ یک نمایش قابل قبول متوسط خوب بود. و نه بیشتر.
یعنی اگر ببینید زمانتون تلف نشده و اگر نبینید یک نوآوری رو ممکنه ندیده باشید که جالب بود اما شاهکار هم نبود.
نوآوری‌ش برای من تاکید بر هر حرف الفبا در هر اپیزود بود و این مورد کمی متن رو برای بیان مشکل میکنه اما من از بازیگران تپقی نشنیدم.
یک مورد دیگه هم که در نمایش نوآورانه بود، تاکید بر قدرت بازی بازیگر از اپیزود به اپیزود دیگه بود. در یک اپیزود تعدادی از بازیگران ممکن بود صرفا حضور فیزیکی داشته باشند اما در اپیزود دیگه محور اصلی حول همون بازیگر شکل میگرفت و یکباره بازی اون فرد وزن پیدا میکرد و اون بی وزنی در اپیزود های قبلی و این وزن دار شدن برای یک نفر جالب بود. انگار یکهو نور برمیگشت سمت بازیگری که توی اپیزود قبلی توی سایه بوده. این برام جالب بود.
در کل از دیدنش ضرر نمیکنید.