نمایش شلخته حکایات به انضمام مشکل صدا و در مواردی سخیف نشان دادن شخصیت شیخ اجل سعدی، ملغمه ای ساخته بود نه در حد تعاریفی که از پیش در خصوص این نمایش می شنیدم. گرچه معتقدم کارهای کارگردانان رو نمی بایست با یکدیگر مقایسه کرد اما نمی تونستم پس زمینه ذهنی خودم رو در خصوص سرکار خانم صابری دست کاری کنم. علیرغم اینکه انتظار می رفت این نمایش اندر احوالات سعدی باشه، در صحنه های کمی به این مهم توجه شده بود و بیشتر حکایات و نصایح سعدی مورد توجه قرار گرفته بود که البته اصلا بد هم نیست و این رو صرفا از این باب می نویسم که بیننده با ذهنی آماده برای دیدن سیر تحول زندگی سعدی پا به تالار وحدت نذاره.
باید بگم اعضای گروه موسیقی بلا استثنا و تک به تک (بالاخص جناب آقای ترکاشوند) بی نظیر بودند و جای بسی مباهاته که هنر زنان ایران در بی پیرایه ترین حالت ممکن روی سن تئاتر تالار وحدت حالتی عجیب و دوست داشتنی رو به بیننده القا می کنه که فرد میتونه از در سالن بیاد بیرون و به خودش بگه زنده باد زنان سرزمینم.
از بازی جناب آقای شجاع نوری با سبقه ای که در ذهن داشتم انتظار بیشتری می رفت. تلفیق شعر کلاسیک و مدرن رو در بعضی صحنه ها خیلی دلچسب نمی دیدم و نورپردازی با امکانات تالار وحدت می تونست خیلی بهتر از این ها باشه.
به شخصه قسمتی از حکایات رو که با محوریت یتیم نوازی و مقام شامخ مادر بود رو خیلی تاثیرگذار دیدم و بیشتر از همه از پرداختن به سوالات سعدی از پیر و پاسخ های پیر لذت بردم. به طور کلی شروع نمایش رو اصلا درخور ادامه داستان نمی دیدم و از نحوه پایان نمایش لذت بیشتری بردم. حرکات نمادین وضو گرفتن و عبادت و خاکساری هم در جای خودش بسیار زیبا بود. به نظر شخص بنده لازم نبود برای نشان دادن میزان حقارت پادشاهی که سعدی را خرید از سخیف ترین ابزار ممکن ... دیدن ادامه ›› و کراراً برای خنداندن بیننده استفاده کرد. باید بگم اون صحنه جایی بود که به یکباره ارزش نمایش خاک مالی میشه.
با تمام چیزی که وصفش رفت از تمامی تلاش هایی که در زمینه زنده نگه داشتن و رونق گرفتن تئاتر این مرز و بوم میشه بینهایت قدردانی می کنم و امیدوارم در آینده شاهد پیشرفت های بیشتری باشیم.