فیلم›آستیگمات

نفس گیر...

آیا آستیکمات با دوری از شلختگی ظاهری در پرداخت فیلمیست برجسته که تا مدتها در ذهن میماند؟ حداقل برای من اینگونه نیست با وجود قصه گویی روان و فضاسازی جذاب و البته پرداختن به چالشهای خاصی چون ناهنجاری جنسی پسربچه یا درآمدزایی از طریق پرورش زالو و بازی های قابل توجه اما گویا بافت فیلم به همان مقدار که پرحجم و پر چالش است پر مایه نیست.
روایت درام؛ پرشتاب در سطح اما کم نفوذ در بطن اثر پیش میرود. این نوع روایت ساختار فیلم را مکانیکی میکند و نقاط دراماتیک فیلم را تبدیل به پاساژهایی میکند که گویی باید یک دور در آن زد کمی متاثر شد و وارد پاساژ بعدی شد. فیلمساز محترم تاثیر گذاری بیشتر را با تشددگرایی بیشتر در سطح درام بهترین روش جلب مخاطب خود میداند غافل از اینکه گاهی کمی مکث در بعضی از این رویدادها به قیمت حذف رویدادهای کم کارکرد (داستان مردی که میخواهد با مادر ازدواج کند و از زن اولش جدا شود) و در عوض دادن خلوت بیشتر به کاراکترهایی مهمی همچون پدر که بحران را او تشدید میکند یا پسربچه که کنشهای مخربی دارد یا مادر که میخواهد بحران را مدیریت کند، میتوانست به عمق ادمها و ماجرایشان در فیلم بیافزاید.
تنش بیرونی آدمها وابسته به تنش درونی آنهاست برای خلق تنشهای با کیفیت تر در فیلم نباید از فرصت تاملات درونی کاراکترها به قیمت شتاب در زرق و برق تنشهای بیرونی کاست این گونه پرتنش بودن فیلم پیش از آنکه نفس مخاطب را بند بیاورد خودش را از نفس میاندازد.

پیش از بیان هر نکته و حرف و حدیثی، فیلم کاملا فیلم قابل احترامی بود..

از بازی های بازیگرا راضی بودم و فراتر از قابل قبول بود..خانم نصیرپور که خیلی خوب بودن، باران کوثری از همیشه بهتر بود (بعضا تکراری بود بازی های اخیرش) و محسن کیایی زیاد دور از نقش اش بازی نکرد..سیام جان صفری که حیلی دوسش دارم بنطرم خوب بود، هادی حجازی فر که خوراکش همین بازی هاس و نیکی کریمی نقش پرچالشی نداشت و بد هم نبود..و اما محمد شاکری عزیز که اگر دوستان تو محیط تیاتر این بچه دوست داشتنی رو نمینشناسن و حس میکنن این بازیگر، آدم درونگرایی ه مثه نقشش توی این فیلم و کار خاصی نکرده با این بازی، واقعا باید بگم سخت در اشتباهید..بسیاااار بچه شیطون، پر انرژی، تو دل برو و شوخ و شنگی ه و واقعا من لذت بردم از بازی تلخش :)

فیلمنامه کار بنظرم بسیار خوب نوشته شده بود (به لحاظ طرح موضوع و روابت داستان به طرزی که کشش داشته باشه و قابل حدس نباشه) اما اینکه درام کار و المان هاش چقدر بجا بودن جای بحث ... دیدن ادامه ›› جداگونه داره

کارگردانی کار بنطر من یکی از نقاط ضعف این فیلم بود که اگه این بخش مهم کار خوب بود، برای بنده یکی از بهترین فیلما میشد..ولی بنطر میرسه آقای مصطفوی در نویسندگی به کار تسلط بیشتری دارن تا کارگردانی..یا شاید آقای کرمی تاثیر خوبی در متن داشتن...مثلا یه سکانس بشدت بی مصرف ابتدای فیلم هست، که نه تنها مضحکه بلکه بشدت غیر قابل باوره: سکانس کلاس زبان!!

فیلمبرداری کار، یکی از بهترین فیلمبرداری هایی بود که تو چند وقت اخیر دیدم تو سینمای ایران..فکر نمیکردم آقای رایگا، از آینه بغل و لونه زنبور یهو این فیلمبرداری متفاوت تو سبک متفاوت رو خوب دربیارن..قاب هایی که (قطعا با نظر کارگردان) گرفته میشد، بعضا فوق العاده بودن (از جمله قاب آخر فیلم در حیاط)..یه صحنه ابتدای فیلم، روی پشت بوم که محسن کیایی با تلفن صحبت میکرد، خیلییی خوب دوربین با کارگر رفت لب پشت بوم و برگشت با کارگر روی محسن کیایی که نمیگم سخته ولی همین سهل ممتنع رو من کمتر دیدم میون فیلمبردارها...یجا توی زیرزمین زالوفروش رفت پشت پرده ها که وسایلو ببینه که حرکت دوربین رو دوست نداشتم نمیدونم دوربین روسر بود چی بود ولی با توجه انسجام فیلمبرداری بقیه کار، حدسم قصدی بودن این حرکت بود که آشفتگی فضای زیرزمین محل پرورش زالو رو میرسوند

به لحاظ روایی واقعا فیلم، فیلم خوبی بود و کلا من راضی از سالن اومدم بیرون