نگاهِ دکتر قطب الدین صادقی به نمایشِ "انسان، اسب / پنجاه، پنجاه" نوشته ی مشترکِ هاله مشتاقی نیا و مرتضی اسماعیل کاشی که به کارگردانی مرتضی اسماعیل کاشی با استقبالِ تماشاگران در تالار مولوی همراه بود و به درخواستِ تماشاگران، دوباره در پردیس تئاتر شهرزاد به صحنه خواهد رفت. پیش فروش بلیت در تیوال آغاز شده است.
دکتر قطب الدین صادقی: نمایشِ " انسان/ اسب" به کارگردانی آقای مرتضی اسماعیل کاشی را دیدم:
نمایشی پُرخون، پُر از حرکت، پُر از تصویر با تکیه بر موسیقی ای که دارای ضرباهنگ دقیق و تمیز است. این نمایش بر اساس اثری از برشت، "کله گردها و کله تیز ها" و هم چنین اسنادی از جنگ جهانی دوم در فرهنگ سیاست آلمان نوشته شده است.
به نظر من توانسته از مفهوم یک جنگ طبقاتی به یک مفهوم جنگ نژادی و کشتار بشریت برسد که چگونه این نگاه توانسته نسل ها و فرهنگ ها را به راحتی و با منطق های ایدئولوژیک افراطیِ احمقانه از بین ببرد.
نمایش صرف نظر از این محتوای انسانی و درستی که دارد، از نظر زیبایی شناسی، دارای استحکامی نیرومند از طریق اعمالِ هیجان درونی کارگردان به روح و جسمِ تک تک بازیگران است که در صحنه بندی های تصویری دقیق، تاثیرگذار و مهیج، تماشاگر را در جوی یک دست قرار می دهد که واقعا پر از شور و حرکت است و با خود یکی می کند.
این نمایش همچنان که دارای یک سبک یک دستِ تئاتر فیزیکی و تصویری مدرن است، در عین حال متکی به یک محتوای انسانی قابل دفاع است، نمایشی است به دور از تبلیغ، به دور از ریا و به دور از جنبه ی تجاری که دارای همه ی ویژگی های یک تئاتر هنری و در عین حال مدرن است.
من بعد از مدت ها یک تئاتر خوب دیدم، با همه ی اعتقادم می گویم که می تواند تماشاگر را از درون تسخیر کرده و با خودش همدل، هم فکر و هم احساس سازد: از ابتدا تا انتهای نمایش.
به نظر من حفظ این یک دستیِ ارتباط و قدرت تاثیر، هم از نظر فکری و هم، احساسی برای یک کارگردان کار اندکی نیست.
آقای اسماعیل کاشی کار بسیار بزرگی کرده است، ایشان بسیار موفق، خلاق و باهوش است.