نمایش آلزایمر از منظر هنرمندان

 نمایش آلزایمر تازه‌ترین اثر حامد رحیمی نصر است که سال‌ها به‌عنوان نویسنده، صداپیشه، بازیگر و کارگردان در عرصه هنرهای نمایشی مشغول به فعالیت است. آخرین اثر وی نمایش آلزایمر از نگاه هنرمندان برجسته کشور ابعاد متفاوتی را برای مخاطبین تشریح می‌کند. او طی سال‌های گذشته آثار متعدد و متفاوتی را به عنوان نویسنده و کارگردان به روی صحنه برده که موفق‌ترین آنها نمایش‌هایی چون؛ «وامانده تهران»، «اوردوز»، «مرگ خنده‌دار یک دوچرخه‌سوار استقامت»، «دیوار»، «خونآشام‌کشی» و «علیمردان خان» هستند. قریب سه سال پیش بود که آخرین اثر وی کنسرت نمایش «وامانده تهران» با آهنگسازی و خوانندگی جهانگیر رها، با وجود استقبال پرشور مخاطبان بواسطه پاندمی کرونا نیمه‌تمام ماند و اکنون این سکوت ۳‌ساله با نمایش «آلزایمر» شکسته شد.

روایتگری با شیوه و لحن متفاوت اما استوار بر کمدی‌سیاه دیگر سبک و امضاء شخصی این هنرمند است. در ستایش هنر او شاید این نکته کافی باشد که بی‌هیچ متن و نمایشنامه‌ای ساعت‌های متمادی تماشاگر سرگرم خواهد بود.

اما او خود در اساس نویسندگی را پیشه و حرفه اصلی خود می‌پندارد و اکنون تجربه‌ علمی او از بیماری دمانس یا آلزایمر بازپرداختی دراماتیک از زوال عقل است. نمایشی که برخی از برجسته‌ترین هنرمندان کشور در ستایش اش سخن می‌گویند:

سیاوش چراغی‌پور بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون :

نمایش آلزایمر به نویسندگی و کارگردانی درخشان حامد رحیمی نصر، یک نمایش؛ کمدی شاد، جذاب و مفرح است با بازی‌های روان و تاثیرگذار. و درخشان.

محمد حسین فرحبخش، تهیه‌کننده و کارگردان سینما:

باید به نویسنده و کارگردان نمایش آلزایمر و دیگر بازیگران و عوامل این نمایش به جهت زحمات فراوانی که کشیدند خسته نباشید و احسنت گفت. همچنین توصیه می‌کم به مخاطبین گرامی و فرهیخته تئاتر که در روزهای باقی مانده حتما به تماشای این نمایش کمدی بشتابند. این نمایشی است که هم در آن به وسعت دل می‌خندید و هم به فکر فرو می‌روید و در نهایت با پدیده و بیماری ناشناخته آلزایمر بیشتر آشنا می‌شوید.

مسعود آب‌پرور نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون:

به طور معمول درام‌های اخلاقی خود به خود دارای دافعه هستند. اما بنا بر گفته ی بزرگان هنر چنانچه هنرمند بتواند در مخاطب خود هیجان ایجاد کند؛ این هیجان خود به خود به دریچه ی یادگیری در مخاطب تبدیل می شود. هیجاناتی چون خندیدن، بغض کردن، گریستن و به طور کلی تحت تاثیر قرار گرفتن از رویدادی که روی صحنه خلق می شود. نمایش آلزایمر از آن جمله از درام های اخلاقی است که کارگردان آن سعی کرده با خلق فضایی شاد و مفرح برای مخاطبین خود و با یک ریتم کوبنده و سرضرب مفاهیم علمی و اخلاقی را به مخاطبین خود انتقال دهد.

ناصر آقایی، بازیگر و مدرس دانشگاه:

نمایش آلزایمر کمدی تلخ دیگری از حامد رحیمی نصر که با متن و کارگردانی درخشان او همراه شده است. این نمایش به سبک و سیاق کمدی بوف شکل می گیرد و روی مرز باریک سقوط و صعود پیش می رود. مهمترین ویژگی این نمایش ریتم آن است. این دست نمایش ها چنانچه ریتم مناسبی نداشته باشند محکوم به شکستند اما نمایش آلزایمر با تکیه بر ریتم متناسب با نمایشنامه روند تاثیرگذاری بر مخاطب را به درستی طی می کند به شخصه از تماشای آن لذت بردم.

رضا رفیع؛ روزنامه‌نگار و طنزپرداز:

نمایش آلزایمر یک نمایش کمدی است که در انتها با تراژدی که خلق می کند همگان را به فکر فرو می برد. در این نمایش مخاطب هم به وسعت دل می خندد و هم لحظاتی سخت به فکر فرو می رود، درست به مانند آن طنز تلخی که در ساحت جان و جهان انسان جاری می شود. در این نمایش ما به ظاهر با یک بیمار آلزایمری مواجه هستیم اما در اصل تمامی اشخاص بازی در این نمایش علی قدر مراتبهم؛ همه در انسانیت و اخلاق دچار آلزایمر شده اند. این نمایش به ما میگوید که از یاد نبریم که انسان باشیم، اخلاق داشته باشیم و مهربان باشیم.

محمدرضا هدایتی، بازیگر و صداپیشه:

معمولا بلافاصله پس از دیدن نمایش یا در مواجهه با اثر هنری درباره آن اظهارنظر نمی‌کنم، اما میزان تاثیرگذاری این نمایش به اندازه‌ای بود که تصمیم گرفتم تا هر چند کوتاه از آن سخن بگویم. مدت ها بود چنین نمایشی ندیده بودم. نمایشی که از منظر یک بیمار آلزایمری جهان را واکاویی می‌کند و بالعکس از منظر دیگران به جهان فرد مبتلا می‌نگرد. نویسنده با نگاه طنز سعی کرده تلخی ماجرا را تلطیف کند. در واقع نمایش آلزایمر نمایشی است که مرا خسته نکرد و هرگز در طول اجرای آن گذر زمان را احساس نکردم. بازی‌های بسیار عالی، میزان‌سن‌های درست و اندازه، طراحی نوری که اتمسفر را در اثر ایجاد می‌کند. خسته نباشید می‌گویم به همه عوامل نمایش آلزایمر.

لیلا سمیعی، پزشک و پژوهشگر علوم اعصاب، ‌مطالعات اعتیاد و تصویربرداری عصبی و فناوری های نوین پزشکی:

نمایش آلزایمر در فضایی رئالیته روایت می‌شود، به فانتزی لحظاتی پهلو می‌زند و از کنار سورئالیسم؛ تمام می‌شود. استعاره و نمادهای مهم و جذابی هم دارد؛ شاید فشردگی و پینگ‌-پنگی و سرعتی بودن دیالوگ‌ها در بین‌اشخاص بازی، حدیث جمعیت چند فرهنگی اجتماع ماست و هر کدام به میزان محدودی فضای تحرک پیدا می‌کنند و حرص هریک از برای کسب سهم بیشتری از این فضاست.

“حامد رحیمی‌نصر” با خلق یک درام باشکوه، عمیق و درگیر کننده به خوبی ما را با یک بیمار آلزایمری همراه می‌کند؛ مثل او سردرگم می‌شویم، اطرافیانمان را به خاطر نمی‌آوریم، شب و روز را گم می‌کنیم و درست همانند او می‌ترسیم، می خندیم، گریه می‌کنیم و حیرت می‌کنیم؛

همه‌ی این‌ها پیش می‌رود و در نهایت در تنهایی یک پیرمرد مبتلا به آلزایمر غرق می‌شویم و هیچ چیز آنقدر به وضوح تجربه تلخی‌ از یک بیماری تصویر نمی‌کند آنچنانکه آنِ تنهایی و فروپاشی بغض پیرمرد در نمای لانگ‌شات و خالی، پشت به تماشاچی و جسم بی‌جان برادرش، بسیار تلخ!

نمایش آلزایمر به نویسندگی و کارگردانی حامد رحیمی‌نصر و تهیه‌کنندگی مسعود والا از ۴تیرماه ۱۴۰۲ هر شب به ساعت ۲۱/۱۵دقیقه در عمارت نوفل‌لوشاتو به روی صحنه می‌رود.

بازیگران این نمایش (به ترتیب حروف الفبا):

سعید ابک، نگین ابراهیمی، روناک برخوردار، سامان خلیلیان، حامد رحیمی نصر، محسن زرآبادی‌پور، حمید عرب، میرنادر مظلومی، وحید نفر و نساء یوسفی می‌باشند و طراحی لباس آن را مهرناز عباسی، عهده دار است همچنین سولماز نجفی: طراح گریم و فرشاد نصیری نیز نور این نمایش را طراحی کرده‌ است.

علاقمندان جهت تهیه بلیط این نمایش، می‌توانند از طریق سایت تیوال اقدام کنند.

منبع: ایران تئاتر/