قطب الدین صادقی به تماشای "چمدان" نشست.

در ادامه اجراهای نمایش چمدان به کارگردانی آریو راقب کیانی در تماشاخانه اهورا، قطب الدین صادقی به تماشای این اثر نشست.  

صادقی در پایان این نمایش گفت: خیلی خوشحال هستم که نمایش "چمدان" را دیدم. در واقع این نمایشنامه را نخوانده بودم و با اجرای نمایش "چمدان" با این اثر ژاپنی آشنا شدم. نمیدانم که کارگردان اثر تا چه اندازه در آن دخل و تصرف داشته است ولیکن آن چیزی که قابل لمس و قابل تفسیر و تعبیر بود برخورد زنان امروز با میراث کهن ژاپن است که همان مرد سالاری می باشد و به رغم آزادی هایی که از طریق مونالیزا مطرح میشود معلوم میگردد که همچنان در ید اقتدار آن فرهنگی سنتی است که بسته در یک چمدان می باشد. به نظر من نمایش چمدان دارای موقعیت دراماتیک خوب برای طرح یک مساله مدرنیسم در ارتباط با یک فرهنگ سنتی بسیار کهن و اصیل ژاپن است. ایشان در ادامه عنوان داشتند: راه حل چی هست؟ کارگردانی اثر باید به ما بگوید نه همچنان در ید اقتدار مرد سالاری کهن است و همچنان زن ها به رغم نوآوری ها و ابتکارات بسته به آن فرهنگی سنتی هستند! ایشان ضمن تشکر از گروه نمایشی چمدان، اعلام داشتند: نمایش خوبی را شاهد هستیم و برای کشورهایی که خیلی تاریخ و فرهنگ کهن و سنت های منجمدی دارند که قدرت تحرک زمان کنونی شان را بسته است، این طرح درماتیک موضوع به این شکل به نظر من جذاب است و اینکه نمایش راه حلی هم ارائه نمیدهد و میگوید که این اتفاق همچنان ادامه دارد، یک جور هشدار میتواند باشد.

ایشان در خصوص نزدیکی المان های نمایش به فرهنگ ژاپن اینگونه اظهار داشتند؛ نمایش به هیچ عنوان المان های ژاپنی را ندارد و از آنجا که من تاریخ و فرهنگ ژاپن را می شناسم، هیچ عنصری از فرهنگ ژاپن در نمایش چمدان مشاهده نشد. یعنی آن الگوی فرهنگی، حرکتی و تصویری و الگوهای موسیقیایی فرهنگ ژاپن در کار چمدان وجود نداشت. وی خاطر نشان کرد: یکی از چیزهایی که من در طول نمایش دیدم، این بود که همه چیز پاک شده است و نمایش به سمت بیان بی زبانی کنونی جهانی آمده است و در عین حال باید اذعان داشت که نمایش خیلی هم ایرانی نیست ولیکن عناصر نمایش از جمله طراحی لباس ها بی زمان و بی مکان می باشند و در واقع نمایش جهانشمول است. وی ادامه داد: یکی از مواردی که دیدم و دوست داشتم باشم که در نمایش حضور می داشت، اشاراتی به مبداء بود. هر ملتی دارای یکی سری المان های فرهنگی از جمله زبان حرکت، زبان موسیقایی و زبان لباس است و هیچ ردی از این موضوع در نمایش چمدان وجود نداشت. یعنی کارگردان اثر با ابتکار خودش با حرکت از فرهنگ کنونی ایران، اینکار را کرد و نمایش بیشتر ایرانی بود. بنابراین میتوان گفت نمایش حکم یک ایرانی را داشت که شبیه جهان شده است و از این لحاظ هم دارای المان های فرهنگ سنتی و ریشه دار ایران نبود و در کل به نظر من نمایش جذاب بود.

لازم به ذکر است نمایش چمدان از ۱۷ بهمن ماه هر شب ساعت ۲۱ در سالن اهورا روی صحنه رفته است و تا ۶ اسفند ماه ۱۴۰۰ اجراهای این نمایش ادامه خواهد داشت.