یادداشت خسرو نقیبی بر نمایش در هم تنیدگی‎‎

آهواره نمایش قبلی‌اش، با موقعیت دراماتیک یگانه‌اش، تا مدت‌ها در من مانده بود، و این یکی، هر چند کمتر، اما هم‌چنان، تو را از یک موقعیت ساده‌ی انسانی به عمیق‌ترین رنج‌هات می‌برد.

این‌که احسان ترسی از خرج‌کردن خودش ندارد و عریانی روح آرتیست را پیش چشم تماشاگر باور دارد، از امتیازهای بزرگ‌ش است، اما فراتر از این، درام می‌فهمد و آن را از دل ساده‌ترین موقعیت‌ها بیرون می‌کشد. این چیزی‌ست که در کارش دوست دارم و گیرم می‌اندازد.