چیستا یثربی: نمایش "دستت را به من بده" سرشار از دیالوگ های درخشان است. آن را به کسانی که شیفته ی متون انتزاعی هستند پیشنهاد می کنم. نمایشی درباره ی مرگ، انسانیت و عشق
چیستا یثربی (نمایش نامه نویس و کارگردان تئاتر ) شامگاه پنجشنبه ۲۱ بهمن ماه به تماشای نمایش دستت را به من بده به نویسندگی و کارگردانی آریان رضائی نشست.
وی پس از تماشای این نمایش در تماشاخانه ی استاد مشایخی گفت: آریان رضائی را چند سال است که می شناسم وی در اجرای مونولوگ بسیار خوب عمل می کند پیش از این مونولوگی طنز هم از ایشان دیده بودم. در این نمایش و در فضایی بسته توانسته بودند تمام فضاهای ذهنی _تاکید می کنم ذهنی و نه بیرونی _ یعنی کاملا سابجکتیو را بر اساس ارتباط مستقیم بازیگر با تماشاگر عینیت ببخشند. چنین اتفاقی توانایی زیادی می خواهد یعنی نه تنها احتیاج به خوب نوشتن و خوب بیان کردن دارد بلکه نیاز به حس برانگیزی دارد و رضایی به خوبی از عهدهی این کار برآمده بود. عنصر اصلی در این نمایش غم بود البته در پایان کورسوی امید پیروز شد اما در نهایت غم بر همه چیز غالب بود و این نمایشی غمگنانه است. هیچ شکی نیست که وقتی آدمی عاشق یک نور یا یک منبع ابدی و یا یک انسان می شود و این عشق را یک طرفه فریاد می زند غم انگیز است. اما من هربار صدای آوازِ زن را می شنیدم کورسوی امیدی احساس می کردم و این حس من درست بود چون نمایش با تولد مجدد تمام شد. انگار از نو به دنیا می آید و این بار هم باید مرگ های مجدد و عشق های مجدد را تجربه کند.
نویسنده ی رمان معروف پستچی در ادامه افزود: این نمایش را به سه دسته از مخاطبین پیشنهاد می کنم در وهله ی اول به دانشجویانی که به مونولوگ علاقه مند هستند و در وهله ی دوم نویسنده گان جوان و کسانی که می خواهند تئاتر را تجربی بیاموزند باید ببینند که چه طور می توان از هیچ متولد شد و تئاتر خلق کرد در این اثر آریان رضائی تنها از درون یک جعبه و در فضایی بسته تئاتر خلق می کند و نشان می دهد برای خلق الزاما نیازی به امکانات آن چنانی نیست. دستت را به من بده تئاتریست بر مبنای ارتباط بازیگر و تماشاگر. اما دسته ی سوم کسانی هستند که شیفته ی متنون انتزاعی هستند این نمایش سرشار از دیالوگ های درخشان است متنی درباره ی مرگ، انسانیت و عشق. نمایش دستت را به من بده به نویسندگی، کارگردانی و بازی آریان رضائی هر روز ساعت ۱۹ در تماشاخانه مشایخی (چهار راه ولی عصر) به روی صحنه می رود.