دیواری که کوتاه تر از هنرمندان تئاتر نیست/اینجا تئاتر تعطیل نمی شود!

محمد مهدی سجادی کارگردان تئاتر عنوان کرد: گروه های نمایشی می بایست تمام و کمال در این ایام مورد حمایت دولت باشند و حتی یارانه های متناسب با رتبه اثر هنری بگیرند اما الان سوال این است که چه کسی پاسخگوی این شرایط بیکاری هنرمندان و تعطیلی تئاتر است.

دیواری که کوتاه تر از هنرمندان تئاتر نیست/اینجا تئاتر تعطیل نمی شود!

«محمد مهدی سجادی» کارگردان نمایش اضافه حقوق که قرار بود از بیست و هفتم مهر ماه اجرایش را در تماشاخانه دیوار چهارم آغاز کند و به تعطیلی کرونایی خورد، در گفت وگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس عنوان کرد: گروهی بیش از یک سال با مشقت های موجود تمرین می کند و وقتی به مرحله اجرا رسیده است و اجرایش بر صحنه است؛ اپیدمی یک بیماری مسری می آید  و ضرورت ایجاد سلامت عمومی جامعه باعث می شود به مدت ٨ ماه فعالیت شان معلق بماند.

وی در ادامه افزود: تا به اینجا هیچ مشکلی وجود ندارد. اما زمانی مسئله بغرنج می شود که متوجه می شویم هیچ یک از این تعطیلی ها اساساً در کاهش و کنترل بیماری هیچ گونه تاثیری نداشته و تصمیمات تعطیلی مبتنی بر اثر نیست و فقط قشر کم درآمد هنرمندان هنرهای نمایشی متضررین اصلی این وضع هستند.

سجادی با اشاره به اینکه گویا ضرورت سلامت جامعه بهانه ای بیش نیست. آنهم زمانی که مشاهده می کنیم تمام مراکز صنفی و غیر صنفی، حتی بیش از پیش و شاید مصرانه تر از قبل فعالیتشان ادامه پیدا می کند، اظهار داشت: دیواری کوتاه تر از هنر و هنرمندان برای تعطیل کردنش پیدا نمی شود. تعطیلی که در مهار اصل بیماری هیچ تاثیری ندارد چه دردی را دعوا می کند؟

وی در ادامه افزود: گروه های نمایشی که کارشان فرهنگی محسوب می شود باید مورد حمایت تمام و کمال حاکمیت و دولت باشند؛ و حتی باید دارای یارانه های مناسب به میزان رتبه بندی اثر هنری دریافت کنند. ولی دریغ که مسئولان تدبیری نمی کنند.آیا واقعا مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری از چگونگی فرآیند تولیدات آثار هنری، به خصوص هنر نمایش خبر دارند؟  می دانند هزینه ها انجام شده، زیان های روحی بی نتیجه ماندن تلاش گروه اجرایی آن هم در دو نوبت برای به صحنه رفتن به چه معناست؟ یا فقط  باید هنرمندان در سخت ترین شرایط اقتصادی متحمل رنج شوند؟

وی با تأکید بر اینکه حداقل مطالبات مالی هنرمندان پرداخت شود، گفت: مگر می شود کمک هزینه گروه هایی که در حال اجرا بودند را منوط کنند به اجرای مجدد، وقتی بدون هیچ پیش بینی از حتی شش ماه پایانی سال بی مقدمه به هنرمندان تعطیلی تحمیل می کنند؟ این چه سیاست ابتریست؟ معیار و میزان چنین سیاستی در مقابل متضررین چیست؟ آیا مدیران اصلا سنجشی از وضعیت موجود دارند؟ 

وی با ابراز تأسف از وضعیت زیست هنرمندان این دوره گفت: نحوه رسیدگی مدیران فرهنگ و هنر از نظر مالی و معنوی به گروه های نمایشی بیشتر شبیه کمک به متکدیان چهارراه هاست. وقتی به مرکز هنرهای نمایشی رجوع می شود کارمندان این مرکز در حال کارکردن به نظر می رسند ولی چه کاری هست برای انجام دادن وقتی جواب شان به هر مطالبه این است «فعلا که تعطیله»! تئاتر برای هنرمندان تعطیل نبوده و نیست.

سجادی اظهار داشت: هنرمندان و حتی متصدیان هنری (البته آنان که غم فرهنگ و هنر دارند نه آنان که بیزینس شان فرهنگ و هنر است.)، همه میان تعطیلی تحمیلی در حال فعالیت هستند. از قضا اما ، برخی مسئولان تا مدیران سطح پایین تر همه مسئولیت شان نسبت به هنرمندان و هنر به طور کلی تعطیل کردن است. فعالیت اهالی هنر، هم باید تعطیل باشد(برخلاف دیگر فعالیت ها و مشاغل) و هم باید در جفای مدیران همیشه بی پاسخ به مطالبات، بسوزد. اگر مبنا فقط بر تعطیلی فعالیت هنرمندان و سالن های تئاتر است، لااقل برنامه ریزی داشته باشند و با ملغی کردن تنها فعالیت درآمدزا هنرمندان، آنان را محتاج نیازهای اولیه نسازند. چرا هنرمندان باید پله به پله ، در به در و میز به میز دنبال مدیران باشند برای مساعدتی حداقلی؟ چه بلایی سر بودجه هایی که تخصیص یافته می آید که از پرداخت های اندکی که باید داشته باشند سر باز می زنند؟

وی با بیان اینکه این رسم جغرافیایی نیست که فریاد عدالت خواهیش به آسمان می رسد، افزود: این سوال برای امثال بنده باقی مانده که چگونه سرمایه های فرهنگی و هنری تحصیل کرده کشور که سال ها با اندک حق الزحمه، در این حوزه بسیار فعالیت کردند، از بین می رود؟ و هیچ کس، واقعا هیچ شخص حقیقی و حقوقی پیگیر مطالباتشان نیست. این شبهه تا زمانی که عدم برنامه ریزی برای رفاه معیشت هنرمندان وجود دارد باقی می ماند، که اپیدمی کرونا بهانه بیش نیست ولی غافل از آن که این بهانه ابداً توجیه خوبی برای هنرمندان ندارد. در واقع آنان آگاه اند که مشکل جایی دیگر است.