تئاتر «هملت تهران۲۰۱۷» که این روزها در پردیس تئاتر شهرزاد به نویسندگی و کارگردانی کیومرث مرادی روی صحنه رفته،روایتی متفاوت و جالب از تراژدی مشهور شکسپیر به تماشاگر ارائه می دهد که اگر چه در ابتدا درک آن کمی سخت می نماید،اما همزمان با پیش رفتن تئاتر تماشاگر با درگیر شدن در روند آن،خود را در میان درونیات شخصیتهای هملت می بیند.
در ابتدای نمایش صدایی روایت آشنا و کلاسیک داستان هملت را برای تماشاگر روایت می کند تا ذهن او در مورد داستان تازه شود اما آغاز داستان و نحوه روایت آن،نوعی آشنا زدایی از هملتی است که می شناسیم و تماشاگر خود را در تهران امروز می بیند که آن را از نظرگاه دغدغه های شخصیتهای داستان هملت می بینیم.
علاوه بر آن مرادی آن چنان با مهارت نقاط اشتراک دغدغه های مخاطب امروزی و شخصیتهای تاریخی خود را درک کرده که مرز میان آنها از بین رفته و حضور بازیگران بر صحنه بیش از آنکه یادآور هملت، لائرتیس، پلونیوس یا افلیا باشد، تماشاگر را به یاد کسانی می اندازد که گویا بارها آنها را در جامعه امروز ما دیده است.
«هملت تهران۲۰۱۷» اجرای ساده و در عین حال تکان دهنده ای دارد. ۲۴ چهارپایه پلاستیکی اجزای اصلی این صحنه هستند که گاهی تبدیل به میزو صخره می شوند تا فاصله و جایگاه شخصیتهای نمایش را به یادمان آورند و گاه تبدیل به جزیره هایی در میان صحنه می شوند که شخصیتها تنهایی و سرگشتگی روح خود را با استفاده از آنها نمایش می دهند.درست مثل هر جزئی از اجرای زندگی روزمره که می تواند در هر موقعیتی نقش متفاوتی را ایفا کند،این چهارپایه ها نیز در هر بحش از نمایش یه گونه ای به مدد شخصیتها می آیند تا بتوانیم با دنیای درون آنها اجرا شویم.
«هملت تهران۲۰۱۷» شبیه تکه های کابوسی است که بازیگران با مهارتی بسیار آن را نمایش می دهند. کابوس شخصیتهای بی اسمی که هویتشان را نه با نامشان بلکه با اعمال و افکارشان به ما معرفی می کنند.این نمایش سعی می کند با کاویدن ذهنیات شخصیتهای هملت، تماشاگر را به عمق روح خودش ببرد تا با این سنجه که در برابر دارد. عیار انسانیتش را بسنجد.
منبع: خبرگزاری موج