نقش «سمرقند» با نقش‌های دیگرم متفاوت است

الهام پاوه‌نژاد که با بازی در نمایش «اهل قبور» به کارگردانی حسین کیانی نخستین همکاری خود را با این هنرمند انجام می‌دهد، نیز درباره تفاوت کاراکتر «سمرقند» با نقش‌های قبلی‌اش توضیح داد: نوع متن و نقش و سابقه‌ای که از کارهای قبلی حسین کیانی در ذهن دارم، دست به دست هم داد تا من به عنوان بازیگری که تلاش می‌کند از کلیشه دور باشد، در این کار باشم. هرچند در چند کار گذشته‌ام بیشتر در نمایش‌های خارجی حضور داشتم اما تلاش کردم تا این تفاوت در آن نقش‌ها هم دیده شود، با این‌که وقتی در کار خارجی بازی می‌کنیم ناخودآگاه قالب کاری‌مان متفاوت می‌شود.

این بازیگر تئاتر با بیان این مطلب ادامه داد: این ویژگی‌ها موجب شد که نقش «سمرقند» در قیاس با کارهای قبلی‌ام کاملا متفاوت به نظر برسد. چراکه پیش از این در نمایش‌های ایرانی با این سبک و سیاق بازی نکرده بودم. ویژگی‌ کار کیانی این گونه است که متن را هم‌زمان با تمرینات پیش می‌برد. من تلاش کردم به کارگردان اعتماد کنم و خود را به او بسپارم تا هم او بتواند به عنوان کارگردان خط بدهد و من هم بتوانم کشفیات جدیدی داشته باشم.

او در توضیح بیشتر تفاوت این نقش یادآور شد: این نمایش، از اسم تا فرم و نوع گریم کاملا با کارهای قبلی‌ام متفاوت بود و بسیار علاقه‌مند بودم تماشاگر خود را غافلگیر کنم و چهره متفاوت‌تری از من ببیند. البته قبلا هم در نقش‌های ایرانی بازی کرده بودم اما در میان آن‌ها چنین نقشی نداشتم. هرچند نمایش «ناتمام» از برخی زاویه‌ها با این نقش نزدیکی‌هایی داشت، اما در کل دو نقش با هم متفاوت بودند.

پاوه‌نژاد که اندکی بعد از دیگر بازیگران به گروه بازیگران این نمایش پیوسته است، همکاری خود را با این گروه نمایشی بسیار جذاب و شیرین توصیف کرد و افزود: همکاری من در این نمایش زمانی آغاز شد که گروه هنوز در حال تمرین صحنه‌های اول بودند و مدت زیادی از تمریناتشان نگذشته بود. اما در هرحال به عنوان یک تازه وارد هر زمان به این گروه وارد می‌شدم، تازه بود. چون گروه سابقه همکاری با یکدیگر داشتند و زبان یکدیگر را به خوبی می‌شناختند. برای خلق شخصیت «سمرقند» اتودهای گوناگون زدیم و تلاش کردیم وجهی را پیدا کنیم که در خدمت کلیت اثر باشد. خوشبختانه آقای کیانی دست بازیگر را برای این کشف و شهودها باز می‌گذارد و همه این‌ها کمک کرد که این نقش به این شکل طراحی شود.

الهام پاوه‌نژاد شرایط تمرین و آماده‌سازی این نمایش را بسیار دشوار توصیف کرد و افزود: در این شرایط دشوار نوعی همدلی و همراهی میان اعضای گروه وجود داشت و گویی براساس ناگفته‌هایی کنار هم بودیم و همه برای رسیدن به یک هدف مشترک تلاش کردیم. این نمایش جزء معدود آثاری بود که من چند شب پیش از شروع اجرای‌مان هنوز متن آن را از حفظ نبودم، اما خوشبختانه با رهبری خوب حسین کیانی که به همه ما آرامش می‌داد، نمایش آماده اجرا شد. بزرگ‌ترین تأثیری که شرایط جامعه بر ما گذاشت، نزدیکی بسیار اعضای گروه با یکدیگر بود. در شرایطی نمایش را تمرین می‌کردیم که فضای زیبایی در محوطه بیرونی تئاترشهر وجود نداشت همه‌چیز بسیار مضطرب و ملتهب بود. در این شرایط مانند اعضای یک خانواده فکر می‌کردیم که باید مواظب یکدیگر باشیم و این‌چنین بود که اعضای گروه همدیگر را مورد حمایت روحی بسیاری قرار دادند که این حمایت از پشت صحنه ما به روی صحنه منتقل شد که ۹ بازیگر تلاش می‌کنند هوای یکدیگر را داشته باشند.