«از کنار هم میگذریم» نقدی بر مجموعه آثار «صفر و یک»

به گزارش روابط عمومی گروه هنربانی آوام:  اولین نمایشگاه انفرادی نقاشی کورش سرمدی با نمایش ۱۰۰ چهره از اشخاصی که  بعضی از اینها هیچکس نیستند و بعضی از این آدم ها هیچکس هستند در گالری ویستا  با عنوان «صفر و یک» در تاریخ 2 شهریور گشایش یافت. نمایشگاهی مملو از چهرهایی شناس و ناشناس در ابعاد کوچک که مفهوم خود و دیگری را به چالش می‌کشد.
چهره شاخص‌ترین بخش صوری یک انسان محسوب می‌شود و می‌توان آن را «شمایل(icon)» انسان دانست. بخشی از بدن که گفته می‌شود، نمایانگر شخصیت است و حتی چهره به معنی عام‌اش اولین شاخصه تشخیص انسان است و ارتباطی که نوع بشر از طریق صورتش با دیگری برقرار می‌سازد، از جمله قوی‌ترین انواع ارتباط است و فراتر از حوزه زبان قرار گرفته و در نتیجه جهانشمول است. چهره همچنین تلویحا شمایلی است برای مفهوم «خود».
آثار کوروش سرمدی را پس از این مقدمه می‌توان از زاویه همین چالش مورد بررسی قرار داد: «چالش خود». سرمدی مجموعه‌ای گسترده از تصاویر چهره‌نگاری را برای نمایش عرضه کرده‌است، آثاری پرتعداد و غیر گزینشی در انتخاب سوژه و پرداخت نقاشانه.
آثار سرمدی ابعادی کوچک (حداقل 6*8 و حداکثر 15*20) دارند و با تکنیک آکریلیک روی مقوا کار شده‌اند. افراد درون تصویرهای او شناس هستند یعنی به ازای هر چهره فردی درون یک عکس یا جهان واقعی وجود دارد او بی‌وقفه چهره‌هایی را که بر او تاثیری گذاشته‌اند ثبت می‌کند و برای این کار از نقاشی استفاده می‌کند تا بتواند خودِ «تاثیر» را نیز ثبت کند. سرمدی در تکثر و تکرار نحوه نقاشی کردنش را نیز تغییر می‌دهد و حتی شاید بتوان گفت تجربه می‌کند.
چهره‌هایی که او می‌سازد اغلب تکثر قطعات همان «تاثیر» هستند که کنار هم گردآمده و چهره‌ای را شکل داده‌اند که می‌تواند شبیه عین به عین یک فرد یا بازتابش تاثیر چهره او بر سرمدی باشد. این مجموعه را همان‌طور که گفته شد می‌شود «چالش خود» نامید. چالشی که در معنی فعل پرتره‌ (portray) نیز نمایان است، به معنای تصویر کردن و توصیف کردن و البته چهره‌نگاری. سرمدی به واسطه نگارش‌چهره انسان‌ها در صدد توصیف و بیان است و به نظر می‌رسد این شرح از چهره، به خودش نیز باز می‌گردد. نگاهی که نسبت به آن فرد و تاثیر آن فرد بر خودش دارد.
در میان همه آدم‌هایی که از کنارمان می‌گذرند و ردی کم ‌عمق یا ژرف بر ما به جا می‌گذارند هریک به واسطه تاثیرشان ما را نیز تغییر می‌دهند و این جستجوی دائمی سرمدی در میان صورت انسان، چه تعبیر دیگری می‌تواند داشته باشد از انسان‌هایی که خرد و متکثر و قطعه قطعه هستند، کمتر در فضا قرار دارند و گاهی سرسری از کنارشان عبور شده و گاهی ساخته و پرداخته شده‌اند، گاهی رنگی و گاهی سیاه و سفید هستند. گاهی نقطه‌هایی مشخص بین آن‌ها و فضای منفی قرار گرفته و گاهی نیمه رها شده‌اند گویی دیگر جای کار ندارند، به عبارتی جستجو برای او در آن نقطه پایان یافته‌است.
باید گفت همه این راهکارها که از ناخودآگاه برآمده و در خودآگاه سامان یافته‌اند، رو به سوی جستجو، شناخت و سپس بیان دارند. سرمدی همه لحظات پیرامونش را با اثری که بر چهره‌ها می‌گذارد ثبت می‌کند. او فرم دریافت خود از جهان را به صورت درمی‌آورد و این فرم می‌تواند نشان دهنده خود او باشد: متکثر، قطعه قطعه، مجرد از پیرامون و در حال تجربه و رشد و نمو.
فرم سرمدی در کلیت خود هنوز تکمیل نشده‌است، مانند  صورت‌هایی که می‌کشد: لکه‌های رنگ، خطوط و تاکیدهایی که گاهی با ضربات پر قدرت و گاهی محافظه‌کارانه گذاشته شده‌اند، صورت‌هایی که گاهی تخت و گاهی حجیم می‌شوند و گاهی روی بستر پهن شده و گاهی از آن بیرون زده‌اند. گاهی چشم دارند و گاهی ندارند. در واقع در مورد این پرتره‌ها هیچ قاعده‌ای وجود ندارد که نشان‌دهنده وابستگی به مدیا ، یا تکنیک باشد. بلکه چالش و جستجو است که آثار را به پیش می‌برد.
مجموعه کوروش سرمدی از طرفی مرا به یاد خودنگاره‌های گوستاو کوربه می‌اندازد که نقش‌های مختلفی را به خود می‌گیرد و آن را نقاشی می‌کند. این «چالش خود» و جستجو برای یافتن واحد بنیادی شخصیت در کوربه وجود دارد و در سرمدی نیز او این تلاش را با کشیدن چهره انبوهی از «دیگران» متجلی می‌گرداند.
آثار او اغلب در حوزه طراحی جای می‌گیرند و همان‌گونه که گفته شد، به سمت ایده حرکت می‌کنند و تکنیک و اجرا ذیل آن قرار می‌گیرد. بنابراین موضوع «بیان» یک بار دیگر اهمیت خود را نمایان می‌سازد. همچنین طراحی به مثابه گسترش دیدن و مشاهده نیز بخش دیگری است که در کار او نقش کلیدی ایفا می‌کند و به انتخاب رنگ نیز تسری پیدا می‌کند که اغلب در گستره خاکستری‌های رنگی و سیاه و سفید بسته می‌شود. سرمدی تمام دانسته‌ها و آموزش‌هایی را که در مسیر یادگیری به دست می‌آورد در خدمت بیان قرار می‌دهد و بدون وقفه به سمت «خودش» در حرکت است.
شایان ذکر است کورش سرمدی نقاشی را نزد نرگس سلیمان زاده آغاز کرد و نمایشگاه حاضر وی حاصل شرکت در دوره پیشبرد ارائه در آموزشگاه سکو زیر نظر زروان روحبخشان و عیسی جباری می‌باشد.