یادداشت کلاودیا اورنستاین استاد دانشگاه و از اعضای یونیما، برای اجرای نمایش آنلاین «نغمه شبانه»

نمایش آنلاین «نغمه شبانه» به نویسندگی مهسا طالبی با کارگردانی مشترک دنیز خاطری و ربکا میلر، محصول مشترک ایران و آمریکا یکشنبه ۱۵ تیر ماه مصادف با ۵ جولای در کانال یوتیوب Evening Melody-An Experiment اجرا شد. به همین بهانه کلاودیا اورنستاین استاد دانشگاه، نویسنده و مدیر موسسه نمایش های شرقی آسیایی درباره ویژگی های این اثر نمایشی یادداشتی نوشته است.

کلاودیا اورنستاین استاد دانشگاه CUNY، دکترای تئاتر از دانشگاه استنفورد، عضو بورد یونیما و مدیر موسسه نمایش های شرقی آسیایی و نویسنده کتاب های «زنان و نمایش عروسکی»، «نمایش عروسکی» و «متریال پرفرمنس»، «جهان تئاتر: سنت و نوآوری» و «سیاست های تئاتر عامه» است.

در ترجمه این یادداشت آمده است:
«جای خوشحالی دارد در این اوضاع عجیبی که همه با آن درگیر هستیم تجربه تئاتری جدیدی در راستای ایجاد ارتباط بین هنرمندان و مخاطبان بین المللی آزمایش شده است. همچنین به نظر می رسد که تهیه و تدارک مناسبات چنین اجرایی یک روند بسیار پیچیده داشته است.
اینکه در طول نمایش، رای گیری انجام می‌شد و نه تنها تماشاگر با نمایش روی مانیتور تعامل داشت بلکه تعامل روی پرده بین بازیگران و مانیتورها نیز دیده می‌شد و همچنین در خلق این اثر بسیاری از امکانات تکنولوژیکی تئاتر مورد کاوش قرار داده شده، تحسین برانگیز بود. حقیقتا این ایده یک قدم در جهت ایجاد فعالیتی بین المللی است که می تواند به طور همزمان در چندین جهان جسمی و فرهنگی روح پیدا کند.
من از تماشای همزمان ۲ تفسیر از یک متن و دیدن انتخاب های مختلف ۲ کارگردان بسیار لذت بردم. این یک ایده عالی است که امکانات زیادی را در این مدیوم ارائه می دهد. همچنین با توجه به اینکه تئاتر آنلاین در بیشتر مواقع به بزرگنمایی چهره بازیگران جلوی دوربین خلاصه می‌شود، دیدن اجرای آنلاینی که از این فرمت پیروی نمی‌کند من را خوشحال کرد.
من از تغییر زبان و شنیدن زبان فارسی و انگلیسی پشت هم نیز خوشم آمد. همچنین شرکت کردن در رای گیری خیلی مفرح بود و حتی این که چه چیز باعث می‌شد تماشاگر ها رای خود را عوض کنند و با شنیدن تغییر ناگهانی زبان، تحریک شوند که به زبان خودشان رای بدهند. انگار یک نوع جنگ نمایشی بین زبان ها و فرهنگ ها در جریان بود!
با این حال گاهی بخش هایی از نمایش که به انگلیسی اجرا می شد مرا به فکر وامیداشت که ممکن است وقتی زبان به فارسی تغییر می‌کند بخش زیادی از اتفاقاتی را که در لایه های درونی نمایش رخ می دهد از دست بدهم، که به نظر می‌آید القای این حس به تماشاگر یک انتخاب آگاهانه از طرف طراح بوده است.
به هرحال آزمایش جالبی بود و جای دارد این ایده ها بیشتر اجرا شوند و باز هم اتفاق بیفتند.»

Congratulations on your project. It is great that you used this crazy moment to try something new and experiment with building connections between international artists and audiences. It also looks like a very involved process. And great that you explored so many technological possibilities for theatre with the way the show was presented, the voting, and the interaction on screen between the actors and the monitors and all the techno work that went into creating those. Bravo! It is really an interesting step towards creating international work that can live in several physical and cultural worlds at once.

I enjoyed watching simultaneously the two interpretations of the same piece and seeing the different choices and contexts expressed. That is a great idea offering a lot of possibilities. It was also really refreshing to see something theatrical through zoom that wasn’t just people’s faces up close to the camera. The visual aesthetic of little boxes on screen is just killing me. I liked hearing the Persian as well as the English and it was great fun to participate in the voting and even to get a sense of how fellow audience folks were voting (and thinking) by hearing the sudden language switches. A kind of language and culture tug-of-war. I did wonder though if I was missing important aspects of the play that were in the text. When I heard some of the things in English that were really significant, it made me wonder what I was missing out on that would offer more detail into the direction the play was taking. Maybe this is something you wanted?
I think it was a very interesting experiment that offers lots of possibilities to explore further