یادداشت حمید نعیمی کارگردان تئاتر بر نمایش «خدایگان»

طراحی صحنه، لباس، نور، آکسسوار، صدا و گریم در خدمتِ اجرایی هماهنگ هستند که نشان‌دهنده‌ی اشراف و دقت‌نظرِ آقای امینی است. طنز، وادیِ خطرناکی‌ست، مرزِ باریکی با هجو و هزل دارد؛ به راحتی می‌تواند به ابتذال برسد. اگر کنترل نشود، اگر بازیگر مقهورِ لحظه و واکنشِ تماشاگر شود و یا در هنگامِ موفقیتِ یک صحنه، صحنه‌ی دیگر را برای خنده‌ی بیشتر گرفتن از تماشاگر، از کارکرد، شکل و حدِ نیازِ خود خارج کند، طنز از هدف و ساز و کارش دور می‌شود. در این نمایش همه چیز در حد و میزانِ درست و متعارفِ خویش است. شوخی‌ها بی‌مزه نیستند. به هر قیمتی برای راضی نگاه‌داشتند تماشاگر حرفی زده نمی‌شود. بازی بازیگران عالی‌ست، سام کبودوند و وحید آقاپور مانند همیشه هستند: خلاق، منعطف، دیدنی، باورپذیر، پر انرژی و دوست‌داشتنی. کمدیِ آنها دلپذیر است. چه خوب است که تأتر ایران چنین سرمایه‌هایی دارد. و نیز خانم سارا الهیاری و نوید جهانزاده خوش درخشیده‌اند. این نمایش صرفاً برای خنده و سرگرمی نیست، فکر و ایده‌ی ارزشمند و قابل تأملی دارد، دوگانه عمل می‌کند: می‌خنداند و آگاهی می‌بخشد. اگر می‌خواهید روزتان با احساسی سرشار از انرژی و حالِ خوب به پایان برسد بی تعارف به دیدن اثری از وودی آلن، شهرام زرگر و رحمت امینی در تالار مولوی بروید.