آوا فیاص:نباید از تهیه کننده سینما و تئاتر به یک اندازه انتظار داشت

-اولین تجربه تهیه کنندگی تان در تئاتر را چه طور ارزیابی می کنید؟

با توجه به این که سابقه مدیر تولیدی ام در تئاتر کم نبوده و پیش تر با تهیه کننده هایی چون نورالدین حیدری ماهر و محمد قدس کار کرده ام تا حدودی با فضای کلی کار تهیه کنندگی آشنا بودم اما به طور کلی چون تهیه کنندگی در تئاتر ایران اتفاق جدیدی است هیچ پیش بینی پذیر نیست که در هر پروژه ای چه اتفاقی خواهد افتاد. باید شروع کرد و در اجرا پیش رفت تا حاصل نهایی مشخص شود. بزرگترین مشکل ما در این زمینه این است که افراد مختلف حتی دوستان نزدیک مان مقوله تهیه کنندگی در تئاتر را باور ندارند و حتی آن را به شوخی میگیرند. مشکلات از جایی شروع میشود که توقعات همه از تهیه کنندگی در تئاتر، شبیه توقعاتشان از تهیه کنندگی در سینما می شود در حالی که ما وقتی با مدیوم تئاتر مواجهیم ، با مخاطبی چند هزار نفره روبروئیم و تعدادی اجرای محدود در مدتی تقریبا دوماهه. وقتی گستره مخاطب در تئاتر به نسبت سینما این همه محدود است مسلما همه اتفاقات مربوط به تهیه و تولید یک اثر هم متفاوت است. باور نداشتن به تهیه کنندگی در تئاتر و جا نیفتادن آن حتی در بین اهالی تئاتر مشکل اصلی تهیه کنندگی در این مدیوم است.

-ار تجربه کار با «علیرضا کوشک جلالی» بگویید. این همکاری چه طور شکل گرفت؟

آغاز همکاری من و آقای کوشک جلالی به سال 91 برمی گردد که به عنوان مدیرتولید ، نمایش «خدای کشتار» را به شیراز بردم و بعد از آن در اجرای فرهنگسرای نیاوران همین نمایش هم مدیر تولید شدم و هم دستیار کارگردان. در همان دوران متن «سیستم گرون هلم» را خواندم و در تمام این مدت یک سال و نیمه همراه با آقای کوشک به فکر انتخاب بازیگر و آغاز به کار بودیم. چند وقت پیش از بازگشتشان به تهران، از من پرسیدند که آیا می توانی با توجه به این که پیش تر مدیر تولید اثر قبلی من بوده ای، کار جدیدم را تهیه کنی؟ من هم با توجه به تجربه کار قبلی ام با آقای کوشک جلالی و همین طور شناختم از ایشان فکر کردم برای شروع تجربه تهیه کنندگی، این اجرا نقطه خوبیست.

-تفاوت های مدیر تولیدی با تهیه کنندگی برای شما چه بود؟

بزرگترین مشخصه این تفاوت قدرت تصمیم گیری ای است که تهیه کننده به نسبت مدیر تولید دارد. تهیه کننده می تواند سرمایه گذار باشد یا سرمایه گذار پیدا کند. درکل قدرت تصمیم گیری یک تهیه کننده است که باعث می شود مسئولیت بیشتری هم بر شانه های او باشد ، مسئولیتی همچون گرفتن سالن که یکی از بزرگترین معضلات امروز تئاتر ماست.

-استقبال از نمایش «سیستم گرون هلم» چگونه بود؟ آیا راضی تان کرد؟

در ابتدا پیش بینی نمی کردیم که چنین استقبالی صورت گیرد باتوجه به جام جهانی فوتبال و والیبال و ساعت اجرای ما که اجباری از سمت مسئولان سالن بود و امکان تغییرش وجود نداشت و دقیقا مقارن با ساعت افطار در شب های ماه رمضان بود ، و با توجه به شرایطی که کارگردان داشتند و باید بلافاصله به آلمان برمی گشتند، نمی شد زمان اجرا را با فرصتی دیگر جابجا کنیم. با توجه به همه این اتفاقات استقبال خیلی خوبی از این کار شد گرچه می توانست در خارج از این شرایط ، وضع بهتری برای اجرای ما پیش بیاید اما در کل راضی کننده بود.

-آیا کار دیگری را در دست تولید دارید؟ درباره فعالیت های بعدی تان توضیح دهید.

به عنوان تهیه کننده هنوز کار تازه ای را شروع نکرده ایم ، چون تهیه کنندگی کاریست که باید فکر کنم الان وقت ادامه دادنش هست یا نه ، اما همان کارهای قبلی ام یعنی تبلیغات و روابط عمومی و مدیر تولیدی را در چند پروژه دیگر ادامه می دهم که اخبارش به زودی منتشر خواهد شد.

-و اما در پایان بگویید که از نظر شما تفاوت عمده تهیه کنندگی در تئاتر و سینما چیست؟

تهیه کننده در تئاتر فقط در یک بازه مشخص تهیه کننده است و هنوز چیزی در تئاتر به عنوان حق امتیاز کار برای تهیه کننده وجود ندارد. در سینما و تلویزیون ماجرا به این صورت است که مالک کار تهیه کننده است و امضای هنری اثر هم برای کارگردان اما در تئاتر فقط در بازه اجرا، مالکیت اثر برای تهیه کننده است و به طور کلی نقش کارگردان هم پررنگ تر. حتی ممکن است کارگردان برای اجراهای بعدی تصمیم بگیرد که دیگر با تهیه کننده اصلی کار همکاری نکند. درواقع در تئاتر سرمایه ای که تهیه کننده می گذارد باید در یک بازه کوتاه بازدهی داشته باشد. در تئاتر هیچ تضمین و قانونی وجود ندارد که امتیاز یک اثر را از آن تهیه کننده بداند. متأسفانه همه اینها در حالیست که همان میزان توقعی که از یک تهیه کننده سینمایی وجود دارد ، از تهیه کننده تئاتری هم همان توقع می رود.

منبع: سینمای نو

http://cinemayeno.com/index.aspx?fkeyid=&siteid=1&pageid=151&newsview=28869