«عنکبوتی در زخم» به جعفر والی تقدیم شد

سایت تئاتر فستیوال:
تاریخ انتشار‌: ۲ شهریور ۱۳۹۴

«عنکبوتی در زخم» به جعفر والی تقدیم شد

رپرتوار نمایشنامه‌خوانی گروه تئاتر گیتی ششمین شب از اجرای خود را در سالن چهارسو مجموعه تئاتر شهر پشت‌ سر گذاشت.

به گزارش تئاتر فستیوال‌، نمایشنامه «عنکبوتی در زخم» نوشته ماتئی ویسنی‌یک در ششمین شب رپرتوار نمایشنامه‌خوانی گروه تئاتر گیتی، یکشنبه اول شهریور ماه با نقش‌خوانی سیامک صفری، فرزین صابونی، مجید رحمتی، هومن بنایی و حسن همتی در سالن چهارسو خوانش شد و جعفر والی بازیگر پیشکسوت تئاتر، میهمان ویژه این نمایشنامه‌خوانی بود.
پس از پایان اجرای نمایشنامه‌خوانی «عنکبوتی در زخم»، روح الله جعفری به روی صحنه آمد و ضمن تشکر از نقش‌خوانان این اثر گفت: ” اگر شما نبودید هرگز این اتفاق زیبا رخ نمی داد‌؛ تک تک شما علاوه بر این که سلطان صحنه هستید، عشق را برای من در گروه معنا کردید . “
وی در ادامه از تماشاگرانی که به دیدن این نمایشنامه‌خوانی آمدند و از این کار حمایت کردند، تشکر کرد و افزود‌: ” خوشحال هستم که در کنار مردم خوب و نازنینی چون شما در این کشور زندگی می کنم. “
کارگردان نمایش «من چه جوری ممکنه یه پرنده باشم ؟» اجرای ششمین شب از رپرتوار گروه تئاتر گیتی را به جعفر والی، هنرمند پیشکسوت تئاتر تقدیم کرد و گفت: ” اجرای امشب را به یکی از عاشقان عرصه هنرهای نمایشی تقدیم می کنم؛ فردی که خود به تنهایی یکی از ستون‌های ماندگار تاریخ تئاتر معاصر ایران است. “
روح الله جعفری عنوان کرد: ” اگر جعفر والی نبود، ما با آثار نمایشی دکتر ساعدی، چون «چوب به‌دست‌های ورزیل»، «آی با‌ کلاه، آی بی‌کلاه» و... که در صحنه توسط این بزرگمرد جان دوباره‌ای به خود گرفتند، آشنا نمی‌شدیم.‌“
جعفر والی پس از تشویق تماشاگران به روی صحنه آمد و گفت: ” در تئاتر گاهی اتفاقات جالبی می افتد و امشب یکی از آن اتفاقات برای من افتاده است. امشب ما به این‌جا آمدیم تا تئاتر بشنویم، نه آن که تئاتر ببینیم. امیدوارم روزگاری شود که بیاییم و این برنامه ها را بر روی صحنه ببینیم. “
وی در رابطه با اجرای نمایشنامه‌خوانی گروه تئاتر گیتی به بیتی از باباطــاهر اشاره کرد و گفت : « بیا سوته‌دلان گرد هم آییم». ما همه سوته‌دل هستیم؛ هر کس به نوعی و همه دوست داریم حرف زیبا بشنویم؛ حرفی که از زندگی، دنیا و آدم‌هاست و از زبان ماست، ولی گاهی زبان الکن است. روح‌الله جعفری و دوستانش صمیمانه دور هم جمع شدند و هر شب یک نمایشنامه زیبا را از اعصار گذشته، از ۲۵۰۰ سال پیش تا به حال، با هم بر روی صحنه اجرا کردند. البته دلشان می‌خواست که اجرا کنند، ولی بیان کردند. “
این پیشکسوت تئاتر در پایان گفت: ” من صمیمانه به تماشاگر و بازیگر این نسل تبریک می گویم و به آن ها افتخار می‌کنم و امیدوار هستم روزی برسد که این همبستگی و همیاری بیشتر و بیشتر شود. “

{مطلب مذکور بعد از انتشار در سایت تئاتر فستیوال، چون احتیاج به ویراستاری داشت، مورد بازخوانی و بازنویسی قرار گرفت.}