خانه نمایش مهرگان با تمام بضاعت با ما همراه شد

علی عابدی هم اکنون نمایش «تیولا» را در خانه نمایش مهرگان روی صحنه دارد. این اولین تجربه عابدی در یک تماشاخانه خصوصی است. با او که مدتها مدیریت تالار سنگلج را به عنوان یک تئاتر دولتی، به عهده داشت، پیرامون شرایط اجرا در تماشاخانه خصوصی به گفتگو نشستیم که در ادامه می خوانید:

شما پیشتر مدیر یک تماشاخانه دولتی بوده اید و علاوه بر آن آثار متعددی را در سالن های دولتی اجرا کرده اید. اولین تجربه اجرای خود را در یک تماشاخانه خصوصی چگونه ارزیابی می کنید؟
اجرا در سالن خصوصی بدی‌ها و خوبی‌های خود را دارد؛ همانطور که اجرا در سالن دولتی. شاید بیشترین مشکل در سالن خصوصی فشردگی کارها به دلیل چند اجرا داشتن سالن است که باعث می شود تمامی وجوه یک اجرای کاملا پرتابل و فشرده شود.

گویا زمزمه برخی گلایه ها از گروه شما شنیده شده است.
هم گروهی های من مثل بقیه تحت این فشار زمانی و مکانی هستند و طبیعی است که واکنش نشان دهند. هر چند معتقدم بعضی جاها این واکنش اغراق شده بوده و در زمان و مکان مناسبی مطرح نشده است. من در این مورد با گروه صحبت کردم و دوستان را نسبت به مشکلات موجود توجیه کردم. از دوستان مهرگان هم که با صعه صدر گلایه ها را تحمل کردند، تشکر می کنم.

در این مورد به تماشاخانه داران خصوصی حق می دهید؟ منظور چند اجرا بودن در یک سالن است.
البته این وضعیت خوشایند هیچکس نیست، نه هنرمند و نه تماشاخانه دار. اجراهای متعدد در یک روز امکانات تماشاخانه و نیروهای آن را خسته و فرسوده می کند. اما با وجود وضع فعلی و عدم حمایت های دولتی از تماشاخانه ها به نظر حق با تماشاخانه دارهاست و باید وضعیت را تحمل کرد. تماشاخانه دارها اشخاص حقیقی هستند که سرمایه گذاری شخصی کرده اند و باید به بازگشت سرمایه خود حساس باشند. شاید در بعضی از تماشاخانه ها این حساسیت بیشتر از حد بوده و باعث بروز مشکلاتی شده باشد، اما در نهایت درآمد و بازگشت سرمایه مهم است.
من هم مدیر سنگلج بودم و گاهی سنگلج هم چند اجرایی می شد . البته نهایتا دو اجرایی و این بیشتر بخاطر تعداد تقاضاهای سالن دولتی بود که از حمایت مالی هم برخوردار بودند . پس صرفا چند اجرایی بودن مسئله نیست، مسئله شرایط گروهها برای چند اجرایی است.

در مورد خانه نمایش مهرگان چطور؟
خب ابتدا باید بگویم که این من و گروه ما بود که وقتی گشاده رویی مدیران این سالن را دید این مکان را با توجه به همه محدویتهای اجرایی انتخاب کرد . به نظرم مهمترین وجه بارز مهرگان که با بقیه سالن های خصوصی متمایز است برخوردهای انسانی است. خیلی نگاه کاسبی ندارند و شرایطی را با همه بضاعتشان فراهم می آورند که تو اجرای آبرومندی داشته باشی و به نظرم این نگاه کمتر در سالن های خصوصی و حتی دولتی جاری و ساری است . اینکه برایت زمینه گفتگو فراهم می کنند. لااقل درباره گروه ما فراهم گردید به گمانم چون پریسا محمدی و همکاران ایشان در بدنه تئاتر فعالیت داشته و بی شک دیدگاه هنری در مهرگان بارزتر از مسایل دیگر بیشتر به چشم می خورد .
خدا را شکر، دوستان تماشاخانه مهرگان از هنرمندان تئاتر هستند و درک بهتری از شرایط اجرای تئاتر دارند. از نظر من این دوستان در حد توان و امکانات خود به گروه کمک کرده اند و من به شخصه از همکاری شان رضایت دارم. اگر مشکل هست، ربطی به مهرگان و دوستان این سالن ندارد، مختص این سالن هم نیست و معضلات شایع تماشاخانه های خصوصی است.

پیشنهاد شما برای بهبود این وضعیت چیست؟
تنها راه برون رفت از این وضعیت کمک های دولتی است. زمانی دولت در قالب موسسه فارابی به تولید سینمای اندیشه و متفکر کمک کرد و باعث پیدایش آثار ماندگاری شد. در صورتی که اگر همان آثار در بخش خصوصی و با بودجه شخصی ساخته می شدند، برای تامین هزینه ها باید راه دیگری را طی می کردند. همین اتفاق باید برای تئاتر بیافتد و برای مدیران ارشد تئاتر الگو شود. دولت باید برای تولید و اجرای تئاتر، به خصوص تئاتر متفکر کمک کند تا شاهد خلق آثار قابل اعتنا باشیم. کنار نشستن مراکز و ارگانهای مرتبط در این خصوص اشتباه بزرگی است و در نهایت به ضرر تئاتر کشور تمام خواهد شد.