نمایش آپارتمان هم تمام شد و به صندوق خاطره ها پیوست و شاید دیگر هرگز در این صندوق باز نشود.
خاطره حضور در قالب نقشی چندوجهی ولی در ظاهر ساده
کاراکتری که در درون و در محیط اطراف خود تناقض و تفاوت های بسیاری را شاهد بود اما در روایت داستان بسیار ساده و روان به آن پرداخته می شد و قصد هم بیش از این نبود. قرار نبود با اثری بسیار عمیق و چند لایه و پیچیده روبرو باشیم. هدف بیان عمقی کم از شکافی عمیق بود بین نسل های مختلف و تفکرات مختلف و البته با چاشنی سودجویی و عوام فریبی.
حالا نمایش آپارتمان بعد از دو دوره اجرا و تقریبا یک سال و چند ماه همراهی با آن تمام شد و برای من انبوهی خاطرات باقی گذاشت. باید از همه شما مخاطبین گرامی که محبت کرده و برای دیدن ما تشریف آوردید تشکر و قدردانی ویژه داشته باشم که چراغ تئاتر به حضور شما عزیزان فروزان است.
دم همگی گرم و امیدوارم در اجراهای دیگر نیز امانت دار خوبی برای وقت، هزینه و چشمان زیبای شما باشم
فقط 2 اجرا تا پایان
یکشنبه و دوشنبه و برای همیشه با "آپ آرت مان" خداحافظی خواهیم کرد. چون به هیچ عنوان امکان تمدید نداریم و اهالی این خانه برای همیشه می روند پی سرنوشت خیالی خود. پس اگر هنوز فرصت نکردید و البته مایل هستید دیداری با اهالی این منزل داشته باشید سری به عمارت نوفل لوشاتو بزنید. احتمالا پشیمان نخواهید شد.
منتظر شما هستیم
بعد از دو سال هوس کردم دوباره سری به دنیای تئاتر و نمایش بزنم. به طور اتفاقی آپارتمان رو از تیوال پیدا کردم نظر دوستان رو در کامنتها خوندم بلیط تهیه کردم و نمایش رو تماشا کردم . اجرا قشنگ ساده و گویا بود به خصوص اپیزود بهرامی و شهناز.واقعیت زندگی بسیاری از خانواده های ایرانی به شکل ساده در این نمایش نشان داده شده به دوستانی که مثل من به نمایش های طنز با مضمون اجتماعی علاقه دارند دیدن این نمایش رو توصیه می کنم.