نمایش›بال پنجم

دلم تنگ شده بود واسه چنین تئاتری.
چقدر نشست به روح و دلم. نفس ها، صداها، حرکت ها، آوازها، کلمات و جملات موجز و دقیق و دلنشین.
نترسید از نفهمیدن ترانه ها، نترسید از تاریکی، نترسید از کابوس جنگ، دل بدید به بال پنجم. به این شعر تصویر شده.
نمایشی که در انتها حتی بازیگری بر صحنه باقی نمی مونه.
و یادتون نره: هرصبح دوباره خورشید طلوع میکنه.