چیزی که تو فیلم خیلی اذیتم می کرد ، شعاری بودن بیش از حد فیلم بود، که حداقل تو سلیقه من نیست.
ضمن اینکه وقتی از یک روایت در جامعه صحبت میشه، خیلی ملموس تر و عمیق تر میشه بهش فکر کرد و درک کرد. ولی زمانی که یک جامعه تماما سیاه و بدبخت به تصویر کشیده میشه و من هم در همون جامعه در کنار همه ی اون سیاهی ها، سفیدی هم میبینم، نمیتونم باهاش ارتباط برقرار کنم و حتی سیاهی های درست هم باور کنم.
صابر ابر، فقط وجود صداش هم کافیه.
چقدر سکانس آخر خوب بود. پیمان معادی واقعا با میمیک صورت بازی میکنه بی نقص.
من هرگز نه تلخ بینم نه سیاه بین.
رخشان بنی اعتماد
برنامه هفت 94/3/8