در نظر طبقات عادی مردم ، ما نویسندگان از قدیم از نظر اخللاقیات هیولا محسوب می شدیم !... ولی همیشه اینطور نماند. اول دنیا از ما وحشت کرد ، ولی به مرور زمان فقط به همین علت که ما انسانهای وحشی هستیم . به ما علاقه مند شد . ما از نظر مرتبه اجتماعی چنان ترقی کردیم و شاخص شدیم که به دیده مافوق بشر نگاهمان می کرد.
جامعهی بشری تشنهی دانستنیها و معلومات نیست، بلکه تشنهی نوعی از زندگیه که در اون زندگی، به امید احتیاجی نباشه. چون امید مدتهاست در دنیا نابود شده...