نمایش گنجشک مفرغی را دیدم، این نمایش جزء معدود کارهای آقای کرمی می¬باشد که موضوعی غیر از جنگ دارد .اما با این وجود رگه¬هایی از آثار قبلی ایشان را می¬توان در آن دید. به نظرم تغییر روندی که از نمایش " چه کسی سهراب را کشت؟" شروع و با چند سالی درنگ به نمایش گنجشک مفرغی رسید..شاید از این به بعد شهرام کرمی را در مقام نویسنده و کارگردان با ژانری متفاوت ببینیم. "گنجشک مفرغی" هم گنجشگ(کوچکترین و ضعیف ترین) هم مفرغ (کم ارزش ترین)، خواسته¬های کوچکی که ما را از اصل زندگی و زندگی کردن باز می¬دارد و در طول این سفر همیشه به دنبال رویاهایی هستیم که تمام زیبای و لذت زندگی کردن و در کنار هم بودن را فراموش می¬کنیم. که در نمایش با فاصله¬های دوری که در میزانسن سعی شده رعایت و نشان داده شود.(اما ای کاش آقای همت کمی در صحنه جلوتر می¬آمدند).شاید ریتم کمی کند بود که این به دلیل فضا و حال و هوای متن و نمایش است. مطمئنا" بهترین بازی این نمایش از آن ایمان سلگی(منوچ) است (با احترام به تمام بازیگران این نمایش) و ای کاش آن دیالوگ را نمی¬گفت: ماچت کنم. طراحی صحنه¬ای که در عین سادگی مشخص است زحمت زیادی برای آن کشیده شده وچقدر درست ، فکر شده و مناسب این اجراست ؛ که در کنار رنگها وطراحی لباس مکمل یکدیگر هستند.و تمام اینها با طراحی نور و نورپردازی وهم آلود کار خود را به زیبایی نشان می¬دهند.
موسیقی نمایش به زیبای بر کار نشسته و در نهایت با تصویر ویدئو پروجکشن پایان کار اوج زیبایی تصویر و موسیقی کار می¬باشد. تبریک به کل گروه و به امید اجراهای بعدی شهرام کرمی که مطمئنا" زیباتر خواهد بود.
وقتی آقای اصغر همت و تو صحنه نمایش دیدم ناخودآگاه یاد سریال آژانس دوستی افتادم. چقدر خوبه که پیش کسوتان ما مورد اجر و قرب قرار می گیرند. بسیار از آقای دکتر شهرام کرمی سپاسگزارم که با نوشتن و به صحنه بردن این نمایش زیبا, خاطرات خوبی را برای تماشاگرانشون رقم زدن.
چند گنجشگ از کف حیاط پرواز می کنند و روی هره ی لب بام می نشینند.کلافه باز, گنجشک ها را نگاه میکنم که به حیاط باز می گردند. صدای لرزان و غمگین پیرمرد را میشنوم: دیر شد. همه یک گمشده دارن که باید سالیان سال منتظر بمونن تا پرواز کنن به سوی اون گمشده.
ارادتمند: شکوفه چرخی
خوب بود اما نه به عنوان یک تئاتر
به عنوان یک مونولوگ از نظر من
تئاتر بارها از ریتممی افتاد
درست روی شخصیت ها فکر نشده بود خصوصا "ثریا"
و به معنای واقعی درامی شکل نگرفته بود و هر شخصیت مونولوگ خودش رو داشت
در کل آقای کرمی ایده جذاب و جالبی داشتند اما کار اونجوری که باید در نیومده بود
به امید دیدن کار های جذاب تر از آقای کرمی و گروه شایا
خسته نباشید