فیلم›زنانی با گوشواره های باروتی

مستندی یکساعته که من البته جشنواره حقیقت دیدم و دیشب هم تا چند دقیقه مانده به آغاز نمایش جلوی سالنش پرنده پر نمیزد!!
مستند جذاب و تکاندهنده است از آن جهت که گروه سازنده جسورانه جان خود را کف دست گذاشته و به میدان جنگ می روند ..این جسارت البته بی هزینه نیست در صحنه ای که در جاده مشغول تصویربردای هستند ناگهان مورد حملات خمپاره قرار می گیرند و تصویربردار عراقی خود را از دست می دهند!.. روزنامه نگار زن عراقی که همراه گروه است و روایت با او جلو می رود برادر خود را در جنگ با داعش از دست داده و اکنون به دیدار همسران همان افراد می رود. تقابل دوگانه ای با آنان دارد از یک جهت خشم خود را نمیتواند از دیدار با آنها پنهان کند و بر سر آنها داد می کشد و درگیر می شود و از جهتی دیگر به آنان در براورده کردن مایحتاج کمک می کند و سپری می شود در برابر آسیب نیروهای دولتی به آنها...اغلب زنانی که در کمپ آوارگان داعشی سازمان ملل نگهداری میشوند آن قدرقیافه معمولی دارند که شک میکنی مرتبط با داعش باشند و در عین حال آنچنان فریب خورده یا متعصب یا وفادار یا زخم خورده اند که هنوز هم حاضر نیستند از داعش دل بکنند!! کودکان اما قربانیان بلا تردید این ماجرایند جایی که کودکان منتسب به خانواده های داعشی معصومانه و بی خبر از آنچه که می گذرد در بدترین شرایط مشغول بازیند پرشور گرد گروه جمع می شوند و با آنها از زاویه دنیای هنوز آلوده نشده حرف می زنند.
صحنه سوزناک فیلم اما صحبتهای تکاندهنده دختر ایزدی در مدرسه ویران شده اشان در روستایی ایزدی نشین هست ..ایزدی های محروم از حمایت ،محروم از رسانه محروم از همه چیز! دخترک به توصیف آنچه بر آنان در روستا و مدرسه گذشته می پردازد بیان زخم عمیقی که دیده و کشیده کار راحتی نیست .اشک بی منت همراهی اش می کند..همراهی مان ... دیدن ادامه ›› می کند..
موسیقی کریستوف رضاعی تکانمان می دهد.در نسخه جشنواره فجر گویا تغییراتی داده اما در آن نسخه موسیقی شنیدنی و تاثیرگذار و کاملا همراستا با فضاست .. کارگردانی تدوین صدابرداری و فیلمبرداری در آن جشنواره کاندید شدند چه بسا در این جشنواره هم همین اتفاق دوباره برای آنها بیفتد..
آقای جشنواره مستند به خودی خود تماشاگر چندانی به سراغش نمی آید مخصوصا الان هم که در دل فیلمهای داستانی پر سروصدا جا گرفته .حداقل می شد به لحاظ قیمت بلیت کاری کرد که تشویقی حاصل شده و مخاطب بیشتری بیننده آن باشد..
هنوز هم اعتقاد دارم چند مستند جشنواره حقیقت مانند در جستجوی فریده از برخی فیلمهای داستانی همین جشنواره به مراتب بالاتر و جذابترند و جایشان به شدت خالیست..