نمایش›هفت کودک یهودی

تا کی باید در برابر بی‌کنشی سکوت کنیم !

سرویس فرهنگ و هنر مشرق - در نهم آذرماه مطلبی تحلیلی درباره یک سه گانه نمایشی در حمایت از رژیم صهیونیستی در مشرق منتشر شد که نسبت به این متن تحلیلی - انتقادی مولفان نمایش «هفت کودک یهودی» جوابیه‌ای را ارسال کردند.

متن جوابیه مولفان هفت کودک یهودی بدین شرح است:
در نهم آذرماه ۱۳۹۸ مطلبی با عنوان «سه‌گانه نمایشی برای مظلومیت رژیم اسرائیل/ صهیونیست‌ها باید ممنون مدیران تئاتر باشند» در رسانه مشرق نیوز منتشر می‌شود و نگارنده آن مطلب در مورد نمایش «هفت کودک یهودی» می‌نگارد: «شاید نمایش «هفت کودک یهودی» برای تماشاگران کمی گنگ باشد. اما شخصیت‌های اصلی نمایش روایتی را از هفت نسل مختلف برای فرزندانشان روایت می‌کنند. نمایش اشکال بزرگی که دارد این است که مبتنی بر مونولوگ پیش می‌رود و گنگی و استفاده از ریزه‌کاری‌های ساختاری به این دلیل است که محتوای نمایش بتواند مجوز اخذ کند.»

اما با اینکه نگارنده مطلب مدام به همان مونولوگ‌های اشکال‌داری اشاره می‌کند ... دیدن ادامه ›› که نشان دهنده ساخت تاریخی جعلی در رژیم اشغالگر صیهونیستی است و بنیانگذاران این رژیم غاصب در وصیت‌هایشان، ‌ چگونه میان واقعیت و جعل با بگو و نگوها فاصله ایجاد می‌کنند؛ اما اصرار بر آن دارد که بگوید نمایش قصد تطهیر آن رژیم را دارد.

هفت کودک یهودی جوابیه‌ای است به چهل سال سکوت سیاست‌زدگان فرهنگی کشور. با نگاهی به تاریخ چهل ساله تئاتر پس از انقلاب کاش نام یک نمایش با موضوع فلسطین می‌آوردید. در تمام دولت‌هایی که آمده‌اند و رفته‌اند، کدامیک در دستگاه فرهنگی خود اقدام به تولید اثری در تمجید مقاومت مردم فلسطین یا بازنمایی جهان درونی زوال‌یافته اسرائیل نموده است؟

متأسفانه نقاد محترم به جای تحلیلی در زمانی در باب روزگار شعارزده ما، به صرف چند گفتار برای یک گروه نمایشی حکم صادر می‌کند. حکمی که نه براساس محتوای نمایش، که به‌واسطه پخش یک موسیقی. مگر نه آنکه در اثر به یادماندنی و احتمالاً محبوب نقاد محترم، فیلم «بازمانده» نیز پس از اشغال حیفا، این موسیقی یهودیان است که از رادیوهای غصب‌شده پخش می‌شود. شاید نگارنده در این تصور بوده است که یهودیان در بزنگاه اشغالگری علیرضا قربانی گوش می ‌دهند.

کاش به جای تمرکز بر یک نقطه، تفکر و سواد فرهنگی را گسترش می‌دادیم. به جای غرض‌ورزی و منحرف کردن محور مقاومت، تلاشی برای تولید آثار بیشتر هنری با موضوع فلسطین می‌کردید. آیا در سال‌های اخیر در حوزه هنری یا انجمن تئاتر انقلاب و دفاع‌مقدس نمایشی با موضوع فلسطین تولید شده است؟ آیا در مشرق‌نیوز تاکنون مسئولان فرهنگی آرمان‌خواه را بابت کم‌کاری‌هایشان در این حوزه مورد شماتت قرار داده‌اید؟ آیا مطرح کردن دغدغه چهل‌ساله نظام اسلامی در بخش خصوصی برای حضرات گران‌ تمام می‌شود؟ آیا حمله به یک گروه جوان می‌تواند کم‌کاری عوامل فرهنگی همسو با رسانه را جبران کند؟

راستی در این سال‌های ستم بر مردم یمن، سوریه و افغانستان رصد کرده‌اید دستگاه فرهنگی در فضای بین‌المللی چه کرده است؟ آیا می‌دانید سازمان ارتباطات اسلامی با آن همه امکانات و رایزن‌های ریز و درشتش، چه تصویری از باور نظام اسلامی نسبت به مظلومان منطقه بازنمایی کرده‌اند؟

به نظر می‌رسد سکوت فرهنگی، حداقل در حوزه تئاتر است که برابر با همسویی با رژیم صهیونیستی می‌شود؛ نه آنکه بازنمایی تحریف تاریخ توسط یک رژیم غاصب، چنین یک رسانه مدعی انقلاب را بر آشوبد. کاش به جای آشوبیدن، نگارنده تعمق و تأملی می‌نمود و از خود می‌پرسید چرا مهمترین متون با موضوع فلسطین را انگلیسی‌زبانان نوشته‌اند، نه جامعه اسلامی. آیا سکوت کردن خود به رسمیت نشناختن جنایت نیست؟

در این سال‌ها چقدر برای شناخت دشمن خود از ابزار هنر تئاتر بهره‌ برده‌اید؟ چقدر جغرافیای خاورمیانه را بازنمایی کرده‌اید؟ چقدر از بلندی‌های جولان و نوار غزه گفته‌اید؟ کمی به تاریخ مراجعه کنید که مملو از سکوت است. همه چیز به یک روز قدس ختم شده است، در حالی که «هفت کودک یهودی» سی روز قدس را رقم می‌زند.

آیا می‌دانید اداره کل هنرهای نمایشی برای صدور مجوز این نمایش خواهان تغییر نام نمایش می‌شود؟ آیا می‌دانید نام نویسنده اصلی را حذف کرده‌ایم؟ (راحت‌ترین روش پاک کردن صورت مسئله در این سال‌های عجیب). شاید برخی رسانه‌ها رفتار مشرق‌نیوز را رفتار دلواپسان استنباط کنند؛ اما به نظر می‌رسد این بار گروه نمایش «هفت کودک یهودی» در نقش دلواپس ظاهر شده است، دلواپس فلسطین و ظلمی که بر او روا می‌شود. ظلمی که حداقل هنر انقلاب در این سال‌ها نسبت به آن سکوت کرده است.

امید بر آن است رفتار نقاد محترم مصداق این آیه از قرآن کریم نباشد که:

«ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید، از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید که پاره‌ای از گمان‌ها گناه است و جاسوسی مکنید و بعضی از شما غیبت بعضی نکند. آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده‌اش را بخورد؟ از آن کراهت دارید (پس) از خدا بترسید که خدا توبه پذیر و مهربان است.»

نگرانی ما از نفوذ یهودیان آنوسی است که تا استخوان‌های وزارت ارشاد و خبرگزاری‌های ما نفوذ کرده‌اند. مبارزه آن نیست که ما باید در مورد دشمن حرفی نزنیم. مبارزه یعنی شناخت حق و عریان کردن باطل. مبارزه یعنی دشمن‌شناسی، اینکه بدانی او چه گوش می‌دهد و چه می‌خواند. همانطور که در این نمایش ما تلاش کردیم قوم و دین یهود را از صهیونیستم تمیز دهیم و این زنگ خطر را به صدا در آوریم که عدم جلوگیری از سیاست‌های صهیونیستی، موجب تربیت فرزندانی به‌مراتب خطرناک‌تر از این جرثومه خواهد شد.

یادآور می‌شویم که ضبط کردن صدای یک نمایش مصداق عدم رعایت حقوق مؤلف است و برخلاف قوانین جاری در اداره کل هنرهای نمایشی به عنوان متولی حراست از تئاتر این کشور است. کما اینکه با وجود فایل صوتی نقاد محترم دیالوگ ها را اشتباه نگاشته و با عدم‌فهم از نمایش مواجهه شده است و با نقصان درک رمزنگاری سراسر موهومی را رقم زده است.

در پایان آنکه برای نویسنده‌ای که مونولوگ محل اشکال است، عجیب است چرا با یک گروه هنری وارد دیالوگ نمی‌شود تا حداقل از دریچه عدالت به جهان یک اثر بنگرد. کما اینکه نمایش «هفت کودک یهودی» را با شناسنامه‌ای دقیق معرفی می‌کند؛ اما مطلب خود را بدون اطلاعات اندکی می‌نگارد. پشت نقابی که برآمده از سنت دشمنان این نظام و کیان است.

وَ قُلْ جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً

https://www.mashreghnews.ir/news/1022377/%D8%AA%D8%A7-%DA%A9%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1-%D8%A8%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D8%B4%DB%8C-%D8%B3%DA%A9%D9%88%D8%AA-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85