تیوال فیلم ایرو

SB > com/org | (HTTPS) localhost : 03:43:34

خلاصه: پیرمردی که به تنهایی زندگی می‌کند و در انتظار قصاص فرزند خود می‌باشد به او اطلاع می‌دهند که در زندان سکته کرده است. برای تحویل جنازه راهی شهر شده و با اتفاقاتی مواجه میشود ...

«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید

نیما نیک (hasana)

ایرو شبیه ممیرو بود..همان تم و فضا همان کم دیالوگی همان قاب و نماهای زیبا..فیلمهای محقق اغلب حس و حال شاعرانه و عارفانه دارد..نگاهش نگاه جستجوگرایانه ... دیدن ادامه ›› و کنجکاوانه است به مقوله انسان و زندگی و مرگ ..شاید تاثیر زادگاه و خطه است..خطه ای که شاعری معنا گرا چون حسین پناهی در آن پرورش یافته..تو گویی انگار فرم و محتوا جمع کیارستمی و پناهیست..فیلم مانند چای خالصی است که برای اینکه طعم و رنگش را خوب نشان دهد باید خوب دم بکشد..باید وقت گذاشت زمان داد و صبور بود..فهم و عمق زندگی را شاید لابلای همین مکث ها باید جستجو کرد..ایرو که حتی در اسم هم شبیه ممیروست سکانس های لطیف نظیر هم کم ندارد ..مثلاً در ممیرو پسرک در ابتدای راهرو بیمارستان نشسته و ناگهان آخر راهرو بچه ای را می بیند که نماد آغاز زندگیست در ایرو همان صحنه بالعکس اتفاق می افتاد پیرمرد نشسته در ابتدای راهرو ناگهان آخر راهرو برانکارد پسر مرده اش را می بیند.. انتهای زندگی..ایرو صحنه های برجسته و کم نظیر کم ندارد..دو شستشوی فیلم به نظرم جذابترند..صحنه ای که شخصیت اول فیلم نوه اش را شستشو می دهد(شستشو برای پاکی برای ادامه زندگی) و صحنه ای که پسرش را شستشو می دهند(شستشو برای پاکی برای اتمام زندگی).. تماشای ایرو تماشای برشی عمیق از زندگیست..زندگی که ذهن پرحوصله پرسشگر و کنجکاو مدام دنبال یافتن زیر و بم هایش هست..گاه در قاب عکسی گاه در تابلویی گاه در صحنه نمایشی گاه در فیلمی همچون ایرو پی آن را میگیرد..

امیرمسعود فدائی، سپهر امیدوار، نیلوفر ثانی، امیر مسعود و سپهر این را خواندند
امیر عسگرزاده این را دوست دارد

برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید

زهره مقدم (z.zohre)

ایرو برای شمایی است که عاشق "سینما" هستید. حتی عاشقان "فیلم" هم ممکنه حوصله پلان های طولانی و ساکن این داستان یک خطی رو که شاید تعداد دیالوگ هاش به انگشتان یک دست نمیرسه رو نداشته باشند.
فضای نوستالژیک وطنی فیلم در کنار حس سمپاتیکی که با کاراکتر پیر قصه بوجود میاد قطعا هر کسی رو به شکلی دستخوش احساسات و تجارب شخصیش خواهد کرد.
جوهره طلایی فیلم قاب بندی های شاهکار و انتخاب جای دوربین و لوکیشن هاست که کاملا شبیه به یک اثر مستند تماشاگر رو بدون قضاوت به دنبال کردن زندگی پر از تنهایی کاراکترش میشونه.
تلاش پیرمرد برای ارتباط گرفتن با دنیای بیرون هنرمندانه به تصویر کشیده شده که هر بار ناموفق هست و غم جاری در بطن قصه که این بار به دلیل نامعلومی سهراب قصه کشته شده و حتی اهمیتی نداره که چرا؟
ما فقط ناظر شمردن لحظه ها هستیم در جایی که انگار آخر دنیاست و زمان متوقف شده و... همین.

راستی اگر به تازگی عزیزی رو از دست دادید این فیلم شامل صحنه هایی از کفن و دفن هست که ممکنه براتون یادآور خاطرات ناراحت کننده ای باشه..

سپهر، امیرمسعود فدائی و Negin Fooladi این را خواندند
امیر مسعود، محمد لهاک ⭐ ( آقای سوبژه )، سحر لیلی ئیون، نرگس، میترا، امیر عسگرزاده، امیر و نیما نیک این را دوست دارند

سپهر (sepehr_r)

فیلم قبلی کارگردان ( ممیرو ) به مراتب فیلم بهتری بود
کارگردان به نظرم درجا زده و و تو فیلم قبلیش مونده

دوست‌دارم

پاسخ

دیدن ۲ نظر میانی

زهره مقدم (z.zohre)

مرسی

دوست‌دارم

پاسخ

امیر عسگرزاده (asgarzade)

درود بر شما و سپاس از نکته هایی که مطرح کردید.
من هم شیفته "قاب بندی های شاهکار و انتخاب جای دوربین و لوکیشن ها" شدم؛ یه جور با روح و روان آدم بازی می کرد که انگار پرتت می کرد داخل دنیای پیرمرد.

دوست‌دارم

پاسخ

نظردهی

برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید

نرگس (narges.eb)

حتما ببینید...

ایرو لغتی از ریشه ی ایرانه،پیرمردی تنها که میتونه نماد مردم ایران باشه و سهرابی که قراره اعدام بشه و حتی دفنش شبانه انجام میشه.بی ... دیدن ادامه ›› پناهیه پیرمرد که حتی نای گریه کردن نداشت،پیرمردی که تنهایی رو به زیباترین نحو ممکن بازی کرد.
تمام مدت فیلم داشتم به اون بیت که همایون شجریان خونده فکر میکردم،به دیدارم بیا هر شب در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند،دلم تنگ است...و تنهایی پیرمرد خدا مانند بود.میتونستم ساعتها پیرمرد رو ببینم و پلک نزنم و غرق شم تو حسی که همه تو لحظه ای تجربه ش کردیم.و نقطه ی امیدی که کودک انتهای فیلم به ما هدیه داد،امید به آینده ی نسل بعد که همچنان پیرمرد رو سر پا نگه داشت.

چقدر این فیلم رو دوست داشتم،اگر حوصله ی فیلم کم‌ دیالوگ اما هنری دارید ببینید.

امیرمسعود فدائی، Negin Fooladi و سها تابان این را خواندند
حمیدرضا مرادی، امیر مسعود، روبینا بوغوسیان، زهره مقدم، امیر عسگرزاده، محمد لهاک ⭐ ( آقای سوبژه )، میشا آشتیانی، سوسن نوری و نیما نیک این را دوست دارند

برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید

فیلم›ایرو

بخشی از آمار تیوال