فیلم›جشن دلتنگی

جشن دلتنگی ، چند مثال از دلتنگی و غربت آدم ها در کنار یکدیگر و پناهندگی به دنیای لایک ها و اسمایل ها
سر راست و مصر و مکرر و یکطرفه به انتقاد از اعتیاد همگانی به فضای مجازی میپردازد که این تکرار مصرانه و مستقیم و همچنین قضاوت یکطرفه پوریا آذربایجانی در طول فیلم کم کم از حوصله من به عنوان بیننده ای که از صبوری کافی نیز برخوردارم ، اندکی خارج میشود و حس ناخوش آیند نصیحت شدن را ایجاد میکند ، که شاید ریتم کند فیلم هم به این موضوع دامن میزند ولی نه به قدری که فیلم را دوست نداشته باشم.
از لحاظ فنی ولی فیلم دارای نقاط قوتی ست که پیش و بیش از هر چیز از اولین نما تا انتها ، قابهای دیدنی استاد زرین دست به چشم میخورد. فیلمبرداری کار آنقدر خوب است که معدل کل فیلم را ارتقا می دهد.
در مجموع فیلم در حدی هست که دیده شود ، نقد شود و حتی ادعا کرد که فیلم بدی نیست و از آن دفاع کرد.