نمایش›کاتالپسی

آقای نفر روی صحبتم با شماست:
نمایشتون نمایش بدی نیست هرچند جای کار داره، مشخصاً تمرینات بیشتری باید انجام می‌شده ولی در مجموع قابل قبوله.
اما اصل عرضم چیز دیگه است: دوشنبه شب آمدم که نمایشتون رو ببینم اما متوجه شدم اجرای ویژهٔ عکاسان هست و به هر حال اون‌شب نشد نمایش رو ببینم. این خیلی خوبه که اجرای ویژهٔ عکاسان می‌گذارید ولی لطفاً قبلش اعلام کنید که ما اون شب به خصوص از این سر شهر نکوبیم بیایم و نشه اجرا رو ببینیم. همون شب البته از من عذرخواهی کردن و من امشب کار رو دیدم به هر حال. اما چیز تعجب برانگیز این بود که امشب هم سه تا عکاس تو سالن بود!! چرا خب؟! وقتی اجرای ویژهٔ عکاسان دارید دیگه باز انقدر عکاس برای چی؟! البته انصاف قصه رو بخوام بگم خیلی آزاردهنده نبودن ولی به هر حال عکاسی در تئاتر الزاماتی داره که امشب صد درصد رعایت نشد. اینا به کنار!! وحید جان گوش کن ببین امشب با چه اتفاق شگفت‌انگیز و صدالبته تأسف‌باری روبرو شدم!! چند دقیقه از آغاز اجرایی که با یک ربع تأخیر شروع شده بود نگذشته بود که یهو در باز شد و دو تا خانوم و یک آقا که هیچ درکی از جایی که پا توش گذاشتن نداشتن با سر و صدا و خنده و شوخی وارد سالن شدند و تلق و تولوق کنان رفتن اون بالا سر جاشون نشستن!! این کارها در حالی انجام شد که سهیل ساعی نازنینم داشت دیالوگ می‌گفت!! این هیچ!! وسطای اجرا اون دو تا خانوم تلق تولوق کنان اومدن پائین و رفتن بیرون!!!! پنج دقیقه بعد اومدن تو و رفتن سر جاشون!!! با همون سر و صدای معهود!! ده دقیقه بعدش پسرک اومد پائین و رفت بیرون!!! چند دقیقه بعد اومد تو!!! با سر و صدا رفت سر جاش نشست!!! و من داشت دود از کله‌ام بلند میشد!!! البته مشخصاً دفعهٔ اولشون بود که تئاتر می‌دیدن ولی چرا آخه؟!؟!!!!!