نمایش›خون مرده گی

ه نقل از روزنامه همشهری مورخ 1394/2/284
نقد نمایش خون مرده گی به کارگردانی محمد شاکری
جوشش خون زیر چکمه جنگ
دکتر شهرام خرازی ها/منتقد تئاتر
بازنمایی ضدکلیشه پیامدهای جسمی،روانی و اجتماعی جنگ در چند سال اخیر،انعکاس قابل توجهی در تئاتر ایران داشته است.سال گذشته نمایش های قدرتمند «لکه»(غزل نعیمی) و «خواب آلودگی»(احسان بیات فر) از منظر و زاویه متفاوتی به مصائب قربانیان و بازماندگان جنگ پرداخته بودند؛این روز ها نیز شاهد دو نمایش خوب «مظلوم پنجم»(رضا صابری) و «خون مرده گی»(محمد شاکری) بر صحنه هستیم که در پی کشف وجوه کمتر دیده شده جنگ برآمده اند.محمد شاکری در جدیدترین کارش،«خون مرده گی»،چند تابلوی تأثیرگذار از جنگ را در قالب کولاژی خیره کننده به نمایش گذاشته است.او با حذف عمدی زمان ،مکان و نام ها،به جنگ ابعادی جهانی و فراملیتی بخشیده است.هیچ کدام از پرسوناژهای نمایش اسم ندارند به جز یک زن به نام نورا که البته بهتر بود او هم مثل بقیه بی نام بود تا بر جهانشمولی قصه بیشتر تأکید می شد.همه پرسوناژ ها حتی پرسوناژهای فرعی،بسیار خوب هویت پردازی شده اند.فرمانده به واسطه پرداخت درست نویسنده و بازی درخشان جواد پورسعید،به کلیدی ترین شخصیت نمایش تبدیل شده است.پورسعید بیان بسیار خوب و درک کاملی از نقش دارد،تغییر مکان دادن هایش حساب شده و نگاه هایش هدفدار است.بازی بقیه بازیگران نیز ... دیدن ادامه ›› کم نقص و تأثیرگذار است به ویژه گلاره مقدم در نقش همسر سرباز.شاکری مثل کار قبلی اش،«چند ریشتر حرف تب دار» در فرم موفق تر از متن است.فرم،فضا و حس و حال نمایش مدام بین رئالیسم،ناتورالیسم و سورئالیسم در رفت و برگشت است.ایجاز ویژگی بارز نمایش«خون مرده گی» است.این ویژگی منتج از ریتم بسیار تند و تعویض سریع موقعیت ها است.کارگردان از کش دادن قصه و مجال دادن به دیالوگ های زائد و بی مصرف پرهیز و زمان نمایش را به خوبی مدیریت کرده است.نورپردازی هدفمندانه و کاملا در خدمت متن و فرم است.نور قرمز گاه به عنوان تنها منبع روشنایی صحنه گاه به عنوان بک گراند ،جلوه خاصی به کار بخشیده و اشاره نمادین مکرر و هشدار دهنده ای است به مفهوم جوشش خون زیر چکمه جنگ.ساختار صوتی نمایش محکم و حرفه ای است.استفاده بجا و به موقع از نجواها،زمزمه ها،فریادها و افه های صوتی سبب شده تا بازیگران حس گیری بهتر و عمیق تری داشته باشند.لباس های سرباز و فرمانده خوب طراحی شده اما ارتباط معنایی و سمبلیک پوشش بازیگران زن با فضا و قصه ضعیف است.شاکری با طراحی صحنه ساده اما هوشمندانه اش نشان می دهد که چگونه می توان با کمترین امکانات و آکسسوار(وسایل صحنه) قصه را باورپذیر کرد و پیچیده ترین پیام ها را به تماشاگر انتقال داد.نام نمایش اشاره ای است به پاک نشدن و ماندگاری زخم های جنگ.«خون مرده گی» که کاندید دریافت جایزه بهترین کارگردانی از سی و دومین جشنواره تئاتر فجر بوده،تا اول خرداد در خانه نمایش،اداره تئاتر بر صحنه است/.