مهسا پاسیار
کیمیا نیکزاد، کیمیا کریمیان
علی ابراهیم
نگار ابراهیم
(صحنهی «مادر») کیمیا نیکزاد
نگین جدید
علی ابراهیم
علی یوسفی نژاد
ژان طناب دار به گردنش آویزان است، پای تلفن در حال صحبت با ترامپ است، عصبانیست. تلفن را قطع میکند، فریاد میزند. با نوشیدن جام اول پایانش را آغاز می کند، هفت جام باقیست.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
با توجه به محدودیت هایی که از سمت سالن وجود داشت فضاسازی به درستی انجام شده بود و از محیط استفاده ی درست و کافی شده بود .
متن خوبی داشت و به موضوع متفاوتی پرداخته شده بود
ریز میزان های بازیگر تکراری نمیشد و متنوع بود.
ساخت های روانشناسی کار گیرا بود.
به موضوع جالبی پرداخته شده بود و تغییرات نحوه بازی در بخش های مختلف نمایش خوب بود
همچنین به خوبی از صدا و تصویر پروژکتور استفاده شده بود
می تونست بازیگوشی یا تحرک بیشتری داشته باشه که البته محدودیت از سمت سالن وجود داشت
به نظرم داستان نمایش این کشش رو داره که تماشاگر رو تا آخر با خودش همراه کنه ولی در طول نمایش و حتی پایانش به اما و اگر های زیادی بر میخوره که میتونه براش یه کلاف سردرگم باشه ، بازی ژان هم از دید من علی رغم تلاش زیاد امیر علی عزیز (حداقل با تصوراتی که از این شخصیت داریم) درست درنیومده و اون حس لازم رو به تماشاگر منتقل نمیکنه، البته ما این شانس رو داشتیم که با گپ و گفت آخر نمایش کمی از ابهامات خودمون رو برطرف کنیم ولی بقول یکی از دوستان خود نمایش باید این المان ها رو در خودش داشته باشه
در کل به نظرم بعنوان تجربه اول آقای ابراهیم عزیز با پکیج نسبتن قابل قبول قبولی مواجه هستیم که با کمی دقت و ویرایش دقیق تر داستان و افزایش جلوه های بصری کار حرف های بیشتری رو هم میتونست برای گفتن داشته باشه
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت دوستان و به امید دیدن کارهای بهتر و کامل تر ازشون ❤️