«لحظهها و همیشه» رو به دعوت پیمان کریمی عزیز دیدم، و نمایش راضیکنندهای بود برام، بازیها عالی و هماهنگی و سینک بودن به طرز غیر منتظرهای خوب! اگرچه نمایش شروع امیدوارکنندهای داشت، اما متأسفانه نتونستم خیلی با متن همراه بشم؛ دیدن مجتبی پیرزاده عزیز و ویدئوکالها من رو یاد نمایش «سوم ماه می» انداخت که پارسال همین روزها اجرا میرفت.
با آرزوی موفقیت برای همه عزیزان
ورای حد تصور و انتظارم عالی و فوقالعاده بود...
نمیدونم واقعاً انقدر خوب و درجه یک بود یا کامنتهای منفی مخاطبان قبلی کار باعث شده بود توقعم پائین بیاد...
بازیهای عالی، متن خیلی خوب، فنی هماهنگ و درست. بینهایت کار رو دوست داشتم، شاید میشد پنج تا ده دقیقه از زمان کار کاسته بشه.
دمتون گرم و خسته نباشید🙏🏻🙏🏻🌹🌹♥️♥️
حیف که شب آخر اجرا بود و الا حتماً یکبار دیگه هم کار رو میدیدم.
چقدر عقلی کردم رفتم ردیف یک نشستم! هیچی رو از دست ندادم، هشتاد نود دقیقه هم راحت و آسوده بدون صندلی جلویی که مدام با زانوم برخورد کنه نشستم!!
واقعا سطح این تئاتر خیلی متوسط بود کیفیت پخش تصاویر پایین بود و اجراها هم متوسط. مثلا از مجتبی پیرزاده توقع کارای درجه یک میره.
بازی شیوا فلاحی بهتر بود.
ایده هم حتی جدید نبود و از نظر من به کلیشه نزدیک تر بود.