خداقوت و خسته نباشید به تمام تیم نمایش کابوسمند
متن کار رو دوست داشتم. نگاه تازهای به پدیده کابوس داشت و قصههای کوچک بسیار جذاب در کنار هم قرار گرفتن. تنها چیزی که اندکی باعث شکسته شدن فضا برای من میشد، مدل قطع شدن موسیقی صحنه ها بود. موسیقی در اوج خودش بدون هیج فِید شدنی قطع میشد که احتمالا چون شب اول بوده این ناهماهنگی کوچک پیش اومده. با آرزوی موفقیت.
خسته نباشید میگم به تمام عوامل محترم نمایش النده نازنین. تجربه بسیار دوستداشتنی بود تماشا این کار؛ نبودن فضای خالی در لحظات اثر، تایم بالا کار را نشان نمیداد و برای بیننده خسته کننده نبود. انرژی بالای صحنه کاملا منتقل میشد. فقط قسمت های کوتاهی از کار میزان ارتباط با صحنه برای من ضعیف میشد. ایده های اجراییه کارگردان اثر بسیار دوستداشتنی بود.
نمایش دلچسبی بود؛ اما از نظر من یک نکته قابل توجه وجود دارد، نباید نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» با نمایش «جوجه تیغی» مقایسه کلی از نظر کیفیت و محتوا بشود.
از نمایش تعریف و تمجید بسیار میشود کرد یا حتی انتقاد که اینها را به دیگر تماشاگران میسپارم ولی موضوعی که میخواهم در موردش بنویسم «حرکت اضافه» است. بازیگر بیخودی حرکتی نمیکند، بی دلیل دستی را بالا نمیاورد و ما میتوانیم این درس بازیگری را از این نمایش یاد بگیریم. کاملا در طول نمایش این درس را با بازی آقای تینو صالحی و آقای بهرام افشاری مرور کردم. خدا قوت به طراح و کارگردان اثر آقای افشاری.
و یک مسئله/ شبی که در سالن حضور داشتم تهیه کننده نمایش قبل از شروع اجرا، خود را معرفی کرد و با پرخاش بی مورد به چند تماشاگر، حس و اتمسفر سالن را برای من از بین برد. از این دست برخوردهایی که متاسفانه در جامعه شاهد آن هستیم و ای کاش در سالن های محترم تئاتر اینگونه «حرکت اضافه» را شاهد نباشیم. خاموش کردن گوشی در زمان شروع نمایش باید فرهنگسازی بشود، اما اینکه نفر به نفر بگیم: اقا شما، خانم با توام یا شما هم خاموش کنی ما شروع میکنیم، زیاد جالب نیست.
در انتها خسته نباشید میگم به تمام دوستانی که در این نمایش زحمت کشیدند.