خدا قوت و خسته نباشید به تمام عوامل کار، اما من این کمدی الهی رو خیلی خیلی نفهمیدم. اتفاقات جالبی برای صحنه رخ می‌داد، ولی اینکه کارکرد هرکدام چقدر به پیشبرد اثر کمک می‌کرد جای بسیار تامل دارد. در طول اجرا به این فکر کردم که من تنها یک شب به دیدن این کار اومدم و چشمم کلافه از برق جوشکاری است که حتی تا دقایقی بعد نمایش هم درگیر این مسئله بودم، اما بازیگران که هرشب با این ایده روبرو هستند چه میکنند! واقعا سلامت بازیگر تئاتر چقدر اهمیت دارد؟!
فیلمبرداری و عکاسی پی در پی برخی تماشاگران هم به شدت باعث بر هم خوردن تمرکز میشد.
و در آخر ای کاش استانداردی برای وضعیت صندلی سالنهای تئاتر هم تعریف میشد.