تشکر ویژه از جناب رضائی که با راهنمایی و پیگیری خوبشان بلیطِ اشتباه صادر شده از تیوال را به زمان مناسب دیگه ای برای من و همسرم جابجا کردند.بعد از فضای جذاب موزه ، نمایش یک ساعته اصلا به چشمم نیامد از بس خندیدیم و شاد ماندم. .... فهمیدم چرا اساتیدی چون دولت ابادی ، آدینه و .... این نمایش را پیشنهاد کردند. گاهی یاد طنازی و خنده های نمایش « مورچه داره » افتادم و گاهی به یاد زنده یاد مرتضی احمدی با ادبیات کوچه ، شادمانانه دست زدم. حیف نمایش تمام شد . حیف تصویر برداری صورت نمی گیرد که بعد سالها ، دوباره ببینم اش . حیف که زنان در ایران محدود می مانند و .....
گروه نمایش ، سپاس
درود ... اجرای دیشب ، طعم شیرین نمایش " افسانه آه " رو به خاطرمون آورد ... خسته نباشید و سپاسگزارم
به لطف بازی بعضی از بازیگران این نمایش، کسالت حاکم بر نمایش و نمایشنامه (که به نظرم بسیار سرسری کار شده بود) کم شده بود. اما رویهمرفته نمایش نه کمدی واقعی بود و نه طنز و نه حکایت جالبی را روایت می کرد.به طور کلی بازیها از متوسط پایینتر بودند.