نمایش›مرگ و استعاره

تئاتری با محوریت موضوعی پلیسی و جنایی که با طرح گره های داستانی مختلف در مورد کاراکترهای غایب قصه، مخاطب را تا پایان نمایش با خود همراه می کند.
طراحی صحنه منطبق با جریان سیال ذهن و کاراکترهای اصلی و فرعی غایبی شکل می گیرد که دو تن از آنان(دستیار پروفسور و دوست صمیمی وی) نقشی مستمر در صحنه ایفا می کنند.
کلید ورود به جریان سیال ذهن تعویض نور لامپ های مهتابی سقفیست که به اعترافات و مرور اتفاقات با شکست های زمانی متعدد کاراکتر اصلی منجر می شود.
بازی روان و مسلط نقش پروفسور(افشین کامیاب فرد) بر اساس شخصیت پردازی درستی صورت می پذیرد که بیننده شخصیت اصلی و راوی قصه را فردی خونسرد و باهوش قلمداد کند، همانطور که نویسنده نمایش نیز در متن خود تلاش کرده تا اینگونه نیز باشد.
موسیقی با کلام صحنه افتتاحیه و اتصال آن به صحنه پایانی یادآور مرور نوعی فلاش بک کلیتی است که مخاطب را از ذهن فعال و پر پیچ و خم شخصیت اصلی داستان عبور می دهد.
اگرچه ایستایی صحنه در نیمه اول نمایش با کمترین کنش های فیزیکی همراه است و تا حدودی اثر را از ریتم کندی برخوردار می کند اما ساختار معمایی قصه رضا سرور در مقام نویسنده، ذهن مخاطب را تا پایان به حلگری پازل طراحی شده جنایی وادار می کند.
مرگ و استعاره اثری رئالیستی(واقعگرا) از گروه هنری بوژان ... دیدن ادامه ›› است که با طرح ساختار غیر خطی در روایت، زمان گذشته و حال را بارها در هم آمیخته تا با تابعیت از قواعد ژانری، اتمسفر تلفیقی علمی-تخیلی، جنایی، پلیسی، معمایی با چاشنی درامی رقیق شده را برای مخاطبانش به ارمغان آورد.