نمایش›مرگ خنده دار یک دوچرخه سوار استقامت

در مورد اینجا میشه انقدر نوشت که کاراکتر ها در فضای کامنت ها جا نشه، از حرف دل شروع می کنم تا به پارامتر های مهم این اجرا برسم.
تا حالا به این فکر کردین که ما با رفتارمون ممکنه چقدر دیگران رو اذیت کنیم؟ یا اینکه چه تاثیر بدی در زندگی شون بذاریم؟ چقدر در زمان رفتار هامون به این اهمیت میدیم که چه بلایی در زندگی سر طرف مقابل میاد.
من داشتم به این چیزا فکر می کردم وقتی از سالن بیرون اومدم و انقدر اشک ریخته بودم که یقه لباسم خیس شده بود. دست و پاهام انقدر سست شده بودن که حتی نتونستم برای تشویق بازیگران درست بایستم. چرا؟ چون موضوع این نمایش یکی از بزرگترین دردهای جامعه ما رو بیان میکنه. درد هایی که هرچند برای من پیش نیومده باشن ولی بعنوان عضوی از این جامعه از دیدن هموطنان دردمندم، من هم با اونها هم درد میشم.
بارها نوشتم و باز هم میگم که پیغام یک نمایش تئاتر خیلی مهم تر از نور و دکور و صحنه ست. که این اجرا در پارامتر های صحنه، لباس، صدا، نور و سالن به شدت عالی بود.
میشه از بازی تک تک بازیگران تعریف کرد، میشه از کارگردان این اجرا ممنون بود و از اینکه انقدر خوب تونستن مفاهیم مهمی رو به ما برسونن تشکر کرد.
میشه گفت که هر کسی یک برداشت خاص خودش رو پس از اتمام هر اجرا از سالن بیرون میبره، و من از تمامی دست اندرکاران این اجرا به خاطر چیزی که دیشب ... دیدن ادامه ›› به وجود و فکر من اضافه شد تشکر می کنم.
مراقب خودتون باشید، مراقب اطرافیان باشید، مراقب کسانی باشیم که حرف ها و اقدامات ما روی اونها تاثیر میذاره.
این اجرا ورای اون هست که نیاز به توصیه داشته باشه. اما وظیفه خودم بعنوان هنردوست میدونم و امیدوارم دوستان هم این موضوع رو با درک بالای خودشون اجرایی کنن که باید از اجراهای خوب حتما حمایت کرد.
هنوز قشر زیادی از این جامعه برای یکبار حتی نمایش تئاتر ندیدن.