2بار نمایش مده آ را دیدم.ازبازی خانمها خوشم آمد.بیان وصدای دو بازیگر زن همسرا را دوست داشتم.خانمی که به گفته یکی از دوستان قدکوتاهتری داشت حس شادی را به من با رقصهایش انتقال میداد.(بهتر بود برای همسرایان نامی انتخاب میشد تا از این الفاظ استفاده نشود).آقایان هم خوب بودند.به استادسلیمی و گروهشون خسته نباشید میگم.به دوستان پیشنهاد میکنم که نمایش را ببینند
من این کار را دیدم . در کل کار بدی نبود اما شاید از فردی مانند سهراب سلیمی بیشتر از این انتظار داشتم ..وقتی نمایشی نام سهراب سلیمی را یدک می کشد انتظارها رنگ و بویی دیگر می گیرد . بازیگر نقش مده آ دین خود را ادا کرده و بازی خوب و قابل توجهی را به نمایش گذاشت . با وجود اینکه او هم در بازی خود غلو های زیاد و نپخته ای داشت اما در کل نسبت به سایر بازیگران یا همان همسرایان بهتر کار کرده بود . همسرایان نیز در بعضی قسمت های نمایش خوب ظاهر شدند و تاثیر گذار بودند اما بیشتر حرکات آنها حالت نمایش های مدرسه ای را به خود گرفته بود و کمی کودکانه به نظر می رسید . نمایش دادن فیلم و پخش صوت به مدت طولانی یکی از ضربه هایی بود که به کار زده شده بود و در ریتم نمایش بسیار تاثیر منفی گذاشته بود و کمی از حوصله تماشاگر خارجش کرده بود . در کل خسته نباشید می گم اول به استاد سهراب سلیمی و سایر دوستان و بازیگران این اثر و امیدوارم در آینده کارهای بهتر و قابل توجه تری را از این گروه خوب مشاهده کنیم.
یاسون: مده آ، من نمیتوانم جلوی فطرت تو را بگیرم... من نمیتوانم جلوی هیچ اتفاقی را بگیرم؛ من تنها درین بازی نقش خود را ایفا میکنم. اما کاری که اکنون میخواهم بکنم این است که عقده های دلم را خالی کنم پیش از آنکه بمیرم... ما هر دو دندانهای تیزی داشتیم و بلاخره یکدیگر را میدریدیم... مده آ، تو فقط کمی از دیگر دختران سرزمینت زیباتر بودی که من تو را از پدرت خریدم... آن روز که سر بر شانه ام گذاشتی، مسؤولیتی بر شانه هایم حس کردم که تا آن روز برایم بی معنی بود. اگر میخواستم کمکت کنم تو آن را اهانت میپنداشتی...
نقل به مضمون