نمایش›داستانهای پزشک محبوب من

کار خیلی حرفه ای بود یادداشت زیر رو به تقاضای یک استاد دانشگاه که به همراه من نمایش رو دیدند میگذارم.
یادداشتی بر تاتر ٰ داستان های پزشک محبوب من ٰ

روز یکشنبه ۸ اردیبهشت به دعوت دوستی درتهران که خبرنگار بین المللی در تهران است به دیدن این نمایش رفتم. انتظار من این بود که نمایشنامه ای در حد واندازه معمول ایران ببینم ولی خوشبختانه بهتر ازآن بود که انتظار داشتم. دریغ دانستم که یادداشت ذیل به سمع ونظر دست اندر کاران این نمایش از جمله کارگردان آقای میکائیل شهرستانی برسد.

هفت قطعه نمایش بنظر میرسید که برداشت آزادی از نوشته های چخوف باشد. اینکه چخوف در زندگی واقعی یک پزشک بوده است انتظار بیننده را بالامیبرد. هنرپیشه ها حرفه ای مینمودند ومرا بی اختیار به یاد نمایشهای اجرا شده در ٰ کارگاه نمایش ٰ درتهران قبل از انقلاب ... دیدن ادامه ›› انداختند.
لباسها وگریم به رغم محدودیت های موجود بسیار ماهرانه طراحی شده بودند.
با اجرای خوب همه هنرمندان مشکل بود که بهترین آنها را انتخاب کنم ولی اجرای ٰ قیمٰ از همه بیشتر به دلم نشست .
برعکس خود نمایش سالن بسیار آماتور بود. وبرای من که دلم میخواست در سطح سالنهای تاترهای لندن وپاریس باشد مقداری ثقیل بود. اما خستگی یکساعت ونیم دوزانو نشستن را ورود کارگردان در انتهای نمایش به در آورد چرا که او هم در همان شرایط نمایش را تماشا کرده بود وانتظاری بیش ازآنچه بود زیاده خواهی بنظر می آمد. با سؤال از این وآن براین امر واقف گردیدم که خانه نمایش مهرگان که محل نمایش است کلا خصوصی بوده وهیچگونه کمکی از شهرداری ویا دولت دریافت نمیکند که مایه تاسف است .

رضا سرمست. استاد یار پیشین دانشگاه صنعتی شریف