با سلام
در خصوص این نمایش فقط این رو میتونم بگم که از اون دست نمایش های است که نمیشه از رو نظر مخاطبان انتخابش کرد به شدت باید ارتباط باهاش برقرار کرد بستگی به پیشینه ذهنی افراد داره .
موسیقی بسیار جالب و تلفیقی داشت جاهایی خسته کننده بود در کل ۱۰ دقیقه از نمایش رو میشد کم کرد . بازیها نه شاهکار بود نه دست پایین میشد گرفتش اما باز این بدین معنی نیست که کار متوسطی بوده اما شاهکار هم قطعا نبود در کل مگه همه چیز باید شاهکار باشه؟؟؟!!!
اما اکثرا راضی خواهید بود بعدش که البته باز باید دید با چه پیشینه ذهنی به تماشاش میشینید به نظرم ارزش دیدن رو داره البته اگه از این سبک خوشتون میاد من شخصا این مدل نمایشنامه هارو میپسندم . امتیاز من از ۱۰ به این نمایش با ارفاق موسیقی خوبش ۷ هستش.
کسی میتونه متن موسیقی نمایشو بنویسه ؟دوست دارم بفهممم دقیقا چی میگفتن؟ممنون
مثل آب برای شکلات. این اسم اشاره به نقش آب داره در ساختن هات چاکلت. به واقع این نمایش هم همین نقش رو داشت! نقش آب در شکلات.
ایده های جالبی در این تئاتر موج میزد، از جمله تعارف پیراشکی تند خوشمزه به تماشاگران، لاتاری، نمایش عروسکی، شریک کردن تماشاگران در اجرا، استفاده از بخار و دود، نحوه نشون دادن مرگ، نحوه نشون دادن تجاوز و ... که خلاقیت ذهنی کارگردان رو نشون میده، اما اتصال این ایده ها به هم و به اصل نمایش با دقت و سلیقه کافی انجام نشده بود. نمایش مثل ملغمه ای بود که بعضی جاها واقعا گنگ میشد بطوریکه تماشاگری که نمایشنامه رو نخونده گیج میشد. علیرغم مدت زمان نه چندان طولانی، نمایش یه جاهایی خسته کننده میشد خصوصا از وسط به بعد (البته جایی در نقد رمان اصلی هم خوندم که اون هم اینگونست). اما از این مسائل که بگذریم نقطه قوت برجسته این کار موسیقیشه که ترکیبی از موسیقی لاتین و موسیقی جنوب ایرانه. علاوه بر اون طراحی لباس و نورپردازی رو هم پسندیدم.
راستی این نمایش تا حدودی من رو یاد یرما انداخت. شاید به دلیل حس زنانگی ای که در کار موج میزد و همینطور سبک گفتار بازیگراش که خیلی جاها به جیغ نزدیک میشد. بازی بازیگرا هم انصافا خوب بود. هرچند که رویا نونهالی ضعیف تر از حد تصور من بود (با توجه به بازی های درخشانش در سینما) البته این موضوع شاید به خاطر جنس صدای او باشه. صدای نونهالی به هیچ عنوان تئاتری نیست.
در کل از دیدن این نمایش راضیم خصوصا که موجب دیدار یک دوست عزیز قدیمی هم شد. و شاید بزرگترین حسی که این نمایش تونست در من ایجاد کنه، اشتیاق به خوندن رمان اصلی مثل آب برای شکلاته.