نمایش›متاستاز یک

امشب این شانس بزرگ ‌رو داشتم که تماشاچی این نمایش باشم.
توصیف «متاستاز» با کلمات دنیوی خیلی کار مشکلیه. فقط میتونم بگم فوق العاده تاثیر گذار بود. دیالوگ ها، رقص ها، موزیک و نور خیلی خیلی هماهنگ بودند.
درک انسانی که تو شرایط خودمون نیست سخت ترین کار دنیاس. مخصوصا اینکه مجبور باشن درد خودشونو پنهان کنن. چون کسی درکشون نمیکنه هیشکی نمیفهمه درونشون چه خبره. همش دنبال جواب اینن که چرا یهو اینطوری شد؟! دلیلش چی بوده؟! فقط کسایی که مثل خودشون باشن میتونن درکشون کنن. درحالی که اگه قرار باشه کسی توان کمک داشته باشه بهشون، آدمایی مثل خودشون نیستن. یه تضاد عجیب! کسایی که میتونن کمک کنن نمیتونن درک کنن و کسایی که درک میکنن نمیتونن کمک کنن. واقعا ممنونم از تمامی عوامل این اجرا به خصوص بازیگران که با رقص ها بی نظیر و بازگویی تجربه هایی ازین دست که به زیبایی هرچه تمام تر توانستند گوشه ای از درد و رنج یک بیمار سرطانی را منتقل کنند. خیلی کار مشکلی بود که این تیم از پسش براومد.
من هم مثل شاید خیلی از شماها یک بیمار سرطانی رو میشناسم. قبل و بعد مریضیشو دیدم. خیلی دشواره که قبلا یه نیاز اولیه رو به راحتی مثل مردم عادی انجام میدادی و الان، برحسب اتفاق، حادثه، تصادف، واقعا نمیدونم اسمشو چی میشه گذاشت، برا انجام اولیه ترین کارها نیازمند دیگرانی. لحظات سخت انتظار. انتظار برای مردن. نفس میکشی پس محکومی به زندگی کردن. داری زندگی میکنی در حالی که بخش بزرگی از زندگیتو از دست دادی! چه پارادوکسی!! فقط یه چیز کوچیک و سبک گوشه صندوقچه مونده، ... دیدن ادامه ›› امید.
نمیدونم راهی برای کمکشون از نظر روحی وجود داره یا نه، ولی ای کاش اگه وجود داشت تو نمایش اعلام میکردن. چون همش منتظر بودم که چجوری میتونم کمکشون کنیم.
این گروه راه تازه ای رو داره به پیش میره. همیشه راه های جدید سخت هستند. امیدوارم این تیم همینطور با انگیزه به کارش ادامه بده. برای این تیم اجرایی آرزوی موفقیت دارم.