فیلم›ملاقات خصوصی

من از اونایی ام که وقتی ی دختر پسر جوون می بینم که دست در دست هم دارن پیاده روی می کنن دلم قنج میره و تا شب حالمو می سازه پس دیدن یک اثری چنین عاشقانه خواه ناخواه باعث میشه با تمام عیب و نقص هاش دوست داشتنی باشه .
از نظر من این فیلم فیلم خوبیه چون که لوکیشن های خوبی داره مثل زندان واون دشت زیبا که یک قاب جذاب رقم می زنه .
داستان فیلم تکراری و کسل کننده نیست و خط داستانی خوب پیش میره .از ریتم نمی افته و دقیقا میدونه که چی میخاد .اوج داستان اونجایی که فرهاد دلو به دریا می زنه و اون نوشته روی شیشه اما همینه که کارگردان اخر فیلم رو مثل خیلی از فیلم های ایرانی به امان خدا ول نکرده سه هیچ از بقه جلوعه .
نکته مهم اش اینکه این فیلم اول کارگردانه و اینکه یک فیلم اولی این قدر می تونه خوب وقوی باشه جای خوشحالی داره :قلب

فیلم خوب و شریفی بود اگر چه بی کم و کاست نبود اما حتما ارزش دیدن دارد. موضوع ملاقات خصوصی یا ملاقات شرعی در زندان موضوعی بود که کمتر اشاره به آن را در فیلم ها و سریال ها دیده بودم و نسبتا برای بنده جدید بود.
اما اگر بخواهم کمی جزئی تر به فیلم نگاه کنم برخی از منطق های فیلم نامه با هم جور در نمیامد.
نکته ی دیگر گریم پریناز ایزدیار بود که به نظرم با توجه به طبقه ی اجتماعیش در فیلم مناسب نبود و میتوانست بهتر باشد.
دیگر این که هوتن شکیبا بازیگر به شدت فوق العاده ای است اما احساس میکنم نقش هایش اخیرا دارد مشابه هم میشود و در بیشتر فیلم ها در قامت یک جوان عاشق پیشه و ناکام است.
یا اینکه انتخاب سیاوش چراغی پور برای نقش پدر به نظر بنده کمی انتخاب نادرستی به نظر میرسد .
و چند نکته ی دیگر که گفتنش ممکن است متن را طولانی کند.
ولی با تمام این ها فیلم‌ جذاب است و مخاطب را با خود همراه میکند کارگردانی خوب است و بی شک نامش را در آینده بیشتر میشنویم.