نمایش›مرده شور

به دعوت دوست عزیزی به دیدن تاتر مرده شور به کارگردانی سینا نورایی گرامی رفتم.
طراحی صحنه ی نمایش مرده شور را بیشتر از سایر تاترهایی که امسال رفتم دوست داشتم چرا که از بدو ورود تماشاگر وارد صحنه ی نمایش میشود.دالانی تنگ و نمور با صدای چکیدن قطرات آب و زنی با روپوش سبز که زمین را تی میکشد و برای نشستن روی صندلی از کنار زن باید عبور کنی.برخلاف تاترهای دیگر تماشاگر ابتدا مینشیند و چراغ روشن میشود یا پرده کنار کشیده میشود اما در این نمایش درها که باز شد وارد داستان میشوی.این حس عجیب را در نمایش کابوس نامه ی وحید رهبانی چند سال قبل داشتم که تماشاگر را در دل داستان وارد کرد.صبرا بهترین گزینه ای بود که برای نام این زن انتخاب شد.ابتدای داستان به سختی جذب میشوی،حس میکنی تنها داستانی کوتاه و ساده به نمایش در آمده ولی کمی که زمان میگذرد با عکس روی دیوار و اخت زن به مرده شور خانه برای فرار از جامعه مواجه میشوی.جامعه ای که به حکومت انتقاد میکند اما در هنگام عمل خود کم از آن ندارد.صبرا حرفهای زیادی برای گفتن دارد،به تماشایش بنشینید و از تاتری بی ادا و ادعا لذت ببرید.