نمایش›نظام آباد

سلام.توفیق دیدن این اثر در شب اختتامیه اما فرصت نگارش امشب حاصل شد.خوشحالم کاری دیدم که بوی معرفت و .انسانیت اثر ، غالب بر معضلات اجتماعی درام بود.کارگردان جوان اما پخته ی کار راغب نمود که اثار بعدیشان رو پیگیر باشم.موسیقی کار در خدمت اجرا بود و جای تقدیر داشت.متن نظام اباد فضایی زو.تداعی میکرد که گاها مخاطب رو.به حسرت وا میداشت که کاااااش در پستوی زرق و.برق ویلاها و.اپارتمانها و.پنت هاوس های تهران،کمی بوی رفاقت های این خانه ی کلنگی موج می زد.اما سه نکته در کار کمی قابل تامل بود و.جای بازنگری در اثار مشابه رو داشت..با توجه به اتمام.کار راحت تر می توان به کاشتی ها اشارت داشت.گاها بازی بازیگران به نحوی بود که دخالت اشکار کارگردان و.نحوه ی بازی و.حزکات خلص را تداعی می نمود مثل اون صحنه ای که بازیگر خالکوبی دار میخواست مشت بزنه اما دست رو.گره میکرد و فک میکرد و.فندک در میاوردد..کمی کلیشه ای می نمود..بازیگر باید رها در قالب نقش باشه تا در خدمت میزانسن.....لباس همین بازیگر هم در شب اخر اجرا به نظر شحصی من برازنده نبود..شلوارک و پیراهن استین حلقه ای با توجه به انداک درشت بازیگر کمی زننده بود...شوخی های موقعیت اثر قابل تحسین.بود اما شوخی های جنسی کلامی همچون حمام رفتن احدی از بازیگران کمی لوث و.زیاده بود..بازی خانم مینائی فر درخشان بود.ایشون در نمایش قیقاج هم خوش درخشیدند اما در این اثر گریم نقش ایشون بیشتر شبیه ارایش عربی بود تا گریم..دکور طراحی رئال و.واقعگرایانه ای داشت اما جا داشت در سمت چپ صحنه هم دکوری تعبیه میشد که بازیها و.میزانسن ها در پای،سینک ظرفشویی مدااام تکرار نمیشد...النهایه من حیث المجموع حسنات کار به قدری نمود داشت که این ایرادات رو پوشش،می داد.به امید دیدن اثار بعدی..خسته نباشید