با سلام و احترام
((ما به همه بچه‌های جنگ مدیونیم آنهایی که با نثار جان امنیت و آرامشمان را فراهم ساختند به جناح و حزب و رسته و دسته و دین و طبقه اجتماعی و قومیت هم ربطی ندارد))
اما اجرا
فضای دردناک اسارت که هم دوری و دلتنگی داشته و هم ترس و مرگ و شکنجه داشته را در یکساعت می‌شنوید .
شاید برخی پرسوناژ ها با پرداختی واضح و کاملتر و برخی .....
برای من شخصا بسیار دردناک بود که فقط ۶نفر برای دیدن اجرای نمایشنامه خوانی آمده بودند تماشاگران کمتر از گروه اجرا بودند
دوستان عزیزم بد نیست شبی سر به جنونم بزنی. گاهی سَرکی به آسمانم بزنی از تئاتر حمایت کردن معنیش دیدن یک اثر پر از سلبریتی و فضای آنچنانی نیست من مدعی حمایت نیستم اما پیشنهاد میکنم کارهایی از این دست را که فارغ از جنجال ها و دجالهاست ببینید هم سادگی سفره جذاب است و هم تناول کلامهایی که
... دیدن ادامه ››
تا بن جان درخور تعمق هستند
جمعه هشت ِ صبح ِ پاییز تن ِ من از زخم ، لبریز
چند تا ترکش توی سینه م داره میرسه به قلبم
پیش روم فقط جنازه تیکه تیکه مونده رو هم
نامه مو با خون نوشتم توی آوار ِ یه سنگر
اگه زنده مونده باشه برسه به دست مادر
شب ِ آخر ، شب ِ حمله آسمون یه پارچه آتش
پیکر حاجی یه گوشه با پلاک خون گرفته اش
حاجی دست دادیم و گفتیم که میجنگیم تا به آخر
حالا دستی که تو دادی جا گذاشتی توی سنگر
نه دیگه آبی نمونده همه جون به لب رسیدن
حاجی فرمون بده حمله لشگرت همه شهیدن
حاجی فرمون بده حمله از تموم ِ لشگرت من
با همین خشاب ِ خالی میزنم به قلب دشمن
حاجی قلبمون گرفته از اونا که بی گذشتن
اونا که با مردن ما جیباشو نو پر میکردن
تموم غنیمتا رو حاجی میگن که ما بردیم
مایی که از سفره ی جنگ تا گلو گلوله خوردیم
تو که دستت تو حسابه قیمت جوونی چنده
بگو این نسل چند میگیره تا به ریش ما نخنده
ما فراموش شدیم حاجی دیگه روزگار ما نیست
همقطارام همه رفتن تو تن ِ من دیگه نا نیست
جمعه هشت ِ شب ِ پاییز ترکشا رسید به دهلیز
حاجی دستامو گرفته میگه شد لحظه ی دیدار
دیگه باید پر بگیرم مادرم خدا نگهدار
ارادتمندم
تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
