نمایش›یک هفته راه رفتن در بهشت

آفرین!
یک تئاتر سورئال، فیزیکال و روایی بی نظیر. از اونجایی که واقعا آتشی بپا کردید، دوست داشتم چند صفحه ای بنویسم اما چون حدود یک هفته فاصله افتاده از حرارتم کم شده!
از ذکر نقص ها به دو نکته اکتفا میکنم. یکی اینکه حرکت بین زمان های مختلف، قطعا نمایش را جذاب تر کرده بود اما افراط در این کار باعث آزردگی مخاطب می شد نه آشفتگی لذت بخش. و دیگر اینگه گاهی دیدن نمایش های بزرگ و شاخص در ناخوداگاه انسان تاثیر زیادی میذاره و به همین دلیل موقع نوشتن باید مراقب باشیم که اون صحنه ها رو عینا به کار نبریم، هرچند به اعتقاد بنده عمدی نبود اما برخی صحنه ها بسیار آشنا به نظر میرسید.
نورپردازی موضعی، ایمپالس های صدا، لباس ها و فضا سازی همه و همه علاوه بر مهیج کردن نمایش، نشان از ظهور گروهی قدرتمند داشت. همچنین صحنه هایی که از محدودیت ها برای عمق بخشیدن به نمایش استفاده شده بود، مثل صحنه تجاوز، درگیری های بین زن و مرد، زایمان و... واقعا هوشمندی تند و تیز کارگردان و نویسنده را به رخ میکشید.
از تک تک عوامل نمایش تشکر میکنم و برای همشون آرزوی موفقیت دارم.
راستی یکی از تماشاچی ها هم عطر تندی زده بود که باعث شد شخصا غرق نمایش بشم :) ... از ایشون هم سپاس گزارم!

یک نمایشنامه خاص که با نورپردازی ای خاص و اجرای بازیگرانی ماهر همراه بود.
واقعا بینظیر بود.
از تمام دست اندرکاران تشکر میکنم .
واقعا خسته نباشید