نمایش کمدی درام که بنظرم میشه کمدی سیاه هم نامیدش البته کمی شک دارم. راندوو یا درستر، "قانده ووو" یک اصطلاح فرانسوی به معنی قرارملاقات، هرچند تحت الفظی از مصدر render بمعنی ارائه کردن و ضمیر vous به معنی شما درست شده .
نمایشنامه موضوع خوبی داره، اجرای بازیگران از نقاط قوت کار بود اما یه جاهایی از داستان برای من ملموس نیست، موضوع خیانت چیزی نیست که خیلی مطمئن بگیم که برداشت و بازخورد افراد به این گونه باشد هرچند در این موضوع چند تیپیکال شخصیتی مختلف ( حساس ، خونسرد و دون ژوانیسم) شاهد بودیم. چند طیف مختلف که یک اتفاق مشترک بین آنها اتفاق افتاده است. یجورایی تلفیق دو فرهنگ فرانسه و ایران میتونیم ببینیم. نمیگم آش شله قلم کار شد اما کمی اغراق آمیز بود که اونم شاید حالت کمدی نمایش نیازمند این حالت بوده و حق داشته اینطور باشه ولی خوب به خورد مزاج من خیلی ننشست. گونه های شخصیتی مثل دون ژوان، شخصیت زن هرا (حساس و سنتی ) و عکس اون، نقش اردیبهشت که خانم حسین آبادی اونو بازی کردند و یک دوست صمیمی که همیشه توسط دوستش بهش خیانت میشه. دو دوست، یک همسر و یک دوست مشترک، در کل از نمایش نتونستم نتیجه گیری خاصی کنم جز اینکه بعنوان یک نمایش سرگرم کننده بهش نگاه کنم و بیشتر جنبه کمدیش ببینم تا موضوع خیانت.
این ماه همه اجراهای مولوی عالی بود و دیشب با دیدن راندوو عیشم تکمیل شد. دیالوگ ها عالی بودن و موضوع خیانت خیلی جالب تصویر شده بود. نوع رابطه خانم ها با هم خیلی بامزه بود و رابطه دو تا اقا با همدیگه هم دقیقا واقعی و خیلی بامزه.. دستتون درد نکنه عالی بودید.
به من که چسبید.. لحظات خوبی رو رقم زدید ممنون :)