نمایش›راز نقل آخر

نمایش هایی که با محتوای سنتی و فرم سیاه بازی و صحنه خوانی و نقالی و.. در سالن سنگلج اجرا میشند نیاز به حمایت شدن دارند. یا بهتر بگم ما نیاز به حمایت ازشون داریم. چون با کم شدن تعداد تماشاگرشون چیزی به محو شدنشون از چارت تئاتر های سالیانه نمونده و ممکنه نسل های بعدی از دیدن تئاتر با این سبک و سیاق محروم بشند و همه چیز به فراموشی سپرده بشه.
اما توقع پایین و سادگی اجرای این دست نمایش ها دلیل برای پایین بودن کیفیت و به قول معروف سمبل کردنشون نیست.
نمایش راز نقل آخر به جز یکی دو تا از بازی ها دارای ضعف های شدید اجرایی بود.
ایده یکی بودن کاراکتر راوی و یکی از نقش ها همزمان در نیومد و به کل تماشاگر رو از دنیای نمایش به بیرون پرت می‌کرد.
قرار دادن میکروفون جلوی سازها بدون در نظر گرفتن میزان صدای بازیگرها بدون میکروفون واقعا عجیب بود.
بازیگران نقش های اول اصلا جالب نبودند و متاسفانه توانایی ارائه کار رو نداشتند.
داستان کشش کافی رو برای حفظ تماشاگر داشت اما نوع اجرا متاسفانه در جهت عکس عمل می‌کرد..
امیداورم در همین ژانر کارهای موفق تر و کار شده بیشتری از این گروه محترم ببینم.